ජුං අලගේ අල වූ මංගල හාදුව...

මතකද මෑන්ව... අපේ ජුං අලයව... අපිට හිටිය සුපර් බුලට් එකක් වගේම මගේ බ්ලොග් එකේ ලොකු පොරක් ඔය ජුමා කියන්නේ...

ඒත් ඉතිං දැන් යන එන අය දන්නවද ජුං ගැන.. ඒ හින්දා කෙටියෙන් කිව්වොත් අපේ කාලයේ ඇම්ඩන් තමා මේ...

ජුංට හිටියේ අම්මයි තාත්තයි මල්ලියි..මල්ලි තමා රතනයා..ඌ අනිත් එකා..රට කන්න උපන්න එකෙක්.. කොහොම හරි මේ දෙන්නට වයස අවුරුදු 12ක් 13ක් විතර වෙද්දි මුංදලගේ තාත්තා නැති උනා... තාත්තා නැති උනා කියලා කිසිම අඩුවක් වෙන්ට අහල පහල හිටිය ජුංලගේ නෑදෑයෝ කිසිම ඉඩක් තිබ්බේ නං නැහැ... තාත්තා ඉන්නකොට උනත් මෙවුන් දෙන්නා තුන් වේලම කෑවේ බිව්වේ වැඩි හරියක් අල්ලපු ගෙවල්වල ලොකු අම්මලගෙන් පුංචි අම්මලගෙන්..අපරාදේ කියන්න බැහැ වෙලාවකට මුං දෙන්නා රස පරීක්ෂකලා වගේ..ගෙවල් හත අටක කෑම පරීක්ෂා කරලා බලනවා... හොඳ නැත්තං බැණ අඩගහනවා..ඒ තරමට මෙවුන් දෙන්නට බලයක් තිබුනා... හේතුව තමා ඉතිං පරපුරටම හිටිය කොල්ලෝ දෙන්නා මුං දෙන්නා වීම...ඉතිං හෙන සැලකිල්ල...

තාත්තා නැති වෙනකොටත් මෙවුන් දෙන්නට ඒ හැටි ගානක් තිබුනේ නැහැ.. අන්තිම දවස්වල තාත්තා ඒ කියන්නේ අපේ මහප්පා කෙනෙක් වෙච්ච යසේ මහප්පා රාගම ඉස්පිරිතාලේ ඇදක් උඩ ඉද්දී ලග එකම එක දවසක් තනියට හිටෝපු පොඩි එකා වෙච්ච රතනයා උදේ බලද්දී ලෙඩාව පැත්තකට කරලා ඇඳ මැද්දේ බුදි.. යසේ මහප්පගේ මල ගෙදර කැරම් බෝඩ් එකෙන් නැගිට්ටවන්න බැරිව හිටියේත් මෙවුන් දෙන්නම තමයි.. පොඩි වයස හින්දා තාත්තා නැති උනාය කියලා දැනුමක් තේරුමක් තිබුනේ නැහැ වගේම පස්සෙන් පහුවත් එහෙම දෙයක් දැනුනද කියලා සැක හිතෙන තරමටම කොල්ලෝ දෙන්නට හැමෝම සැලකුවා... ඒකට හේතු උනේ මෙවුන් දෙන්නගේ මෑණියන්ටත් හරි හමන් සනීපයක් නොවීම..උන්දෑ හිටියේ දන්න කාලේ ඉඳලම ඉහේ තෝන්තුවාවෙන්... ඉතිං මේ ‍ජුං අලයයි රතනයයි පොඩි කාලේ ඔය අහල පහල හැම අම්මගෙන්ම වගේ මව් කිරිත් බීලා තමා ලොකු මහත් උනේ..උන්දලගේ මෑණියන්ට කිරි දීමක්වත් කරන්ට හැකියාවක් තිබිලා නැහැ... ආන්න ඒ හින්දා අහල පහල හැමෝම මුං දෙන්නට අම්මලා උනා වගේම මුං දෙන්නත් ඒ හැමෝටම දරුවෝ උනා..

ඒ දවස්වල වැරදිලාවත් අපිට මුං දෙන්නා එක්ක රණ්ඩුවකට යන්න ඉඩක් නැහැ..අම්මලා පෝලිමක් එනවා වස්තර කරේ තියං... ඒ තරමට දෙන්නට සැලකිල්ල...ඒ ගැන කතා එමට තිබුනත් කියන්ට ඇහැකි දේවල්යෑ හැම එකක්ම නැද්ද මං අහන්නේ...

ඉතිං කොහොම හරි ඔය විදියට හැදෙද්දී මෙවුන් දෙන්නා කලේ කෙරුවේ ආයේ ලේසි පාසු වැඩ නෙවෙයි..ඒකටම හරියන අපි වගේ සද්ගුණවත් මිත්තරයෝ ටිකකුත් එක්කාසු උනාම ආයේ කොයි තරං හොඳට කොල්ලෙක් හික්මෙනවද කියලා අමුතුවෙන් කියන්ට ඕන නැහැනේ ආයිබෝං... කොල්ලෝ දෙන්නා අපේ අවවාද අනුශාසනා මැද මල් වගේ හැදුනා ඕං...

ඉතින් මං කලින් ලිපිවල මේ ජුංගේ බාල සංදියේ කතා කිහිවයක්ම කියලා තිබුනා..එයින් පස්සේ කොල්ලා වැඩිහිටියෙක් වෙනකොට සුරාවෙන් මත් වෙලා කොරපු නාඩගං වගේම හා හා පුරා කියලා කොටුවක් පනින්න ගෙහුන් වෙච්ච විපත්තියත් කියලා තිබුනා...

ඉතිං මේකත් මේ කොටු පැනීමක අහු කොනක් තමා..දැන් ජුං නැඩ ඉලංදාරියෙක් වේගන එන වයස..ඔහේලා දන්නවා නේද අර ගේල් කොළුවා.. ඔව් ඔව් අර ක්‍රිස් ගේල් කොළුවා..ආන්න ඌ තමා... මේ අපේ ජුමත් ඇරපු අතක් නැහැ ඒ පෙනුම..උසයි පැතලියි..කළුයි...

ඒ ඉතරක්යෑ ඉතිං අර ගමේ වචනෙන්ම කියනවනං දැන් මේ නැට්ටට කිරි උනාගෙන එන වයස...

ඉතිං ඔය කාලෙට කොල්ලන්ට තියෙන දාංගලේ අමුතුවෙන් කියන්න ඕනද..? ඒක ඉතිං ඒ වයස පහු කොරපු කොල්ලෝ සහ කොලු තාත්තලා වගේම එහෙම කොල්ලන්ගේ ඇල්මට බැල්මට ලක්වෙලා ගණන් උස්සගා ගස්ස ගස්ස ගිය කෙල්ලෝ වගේම කෙලි අම්මණ්ඩිලත් දන්නවා නෙව... කොටින්ම කිව්වොත් වැලක චීත්තයක් පෙනුනත් ඇති...

ඉතිං අර මං කලින් වංගියේ කිව්ව විදියට කොටුවක් පනින්න ගිහින් වැඩේ ගැස්සිලා හිටිය ජුං දැන් කොයි වෙලෙත් තමුන්ගේ ගැටවර වයසේ හැගීම් පිට කොරගන්න ආතක් පාතක් බල බල හිටිය දවස්... පාරේ යන්නේ කොයි ආකාරයේ උනත් තමුන්ගේ වයසට ගැලපෙන ගෑණු දැරිවියන් ගැන වගේම ඇහැට කනට පේන අක්කලා දිහා උනත් හොඳවිමසිල්ලෙන් බල බල තමයි කාලේ ගෙවෙන්නේ... ඒත් ඉතිං කරුමේ කියන්නේ තාමත් නැහැ කොල්ලට කිසිම ආකාරයේ චෑන්ස් එකක්... කොටින්ම මල්සරා මූ දිහා බලන පාටක් ඇත්තේම නැහැ...

ඒත් ඉතිං එහෙමයි කියලා පුළුවන්ද..අපි වගේ කල්යාණ මිත්තරයෝ ටිකක් ඉන්නකොට..අපි දැන් කර ගහලා මූට සප් එක දෙනවා මොකක් හරි දෙයක් සැට් කොරගන්න... ඕන්න ඔහොම ඉද්දී තමා අර දෙමළ ගෑණු දැරිවි සීන් එකට එන්නේ...

මේ ජුං අලගේ ගෙදරට ටිකක් එහායින් පාරෙන් අනිත් පැත්තේ තිබුනා ටිකක් ඉතර හයි ෆයි ගෙයක්..වත්ත වටේට වැ‍ටක් ගහලා..ටික දුරක් තාප්පේ බැඳලා.. පත ගේට්ටුවක් දාපු ගෙයක්..මේ ගෙදර හිටියේ පරණ ගම්මුලාදෑ‍නියෙක්ගේ ලොකු පුත්තරයා... උන්දෑනං ඒ හැටි ලොක්කෙක් නෙවෙයි..ඒත් උන්නැහේ බැඳපු ඉස්තිරී පරා‍‍ණේ ටිකක් ඉතර ලොක්කෙක්..ඒ තමුන් වැඩ කොරපු ආයතනට‍..ඉතිං ඒ ලොකු කොමට සරිලන විදියට තත්තේ මේන්ටේන් කොරගෙන තමා උන්දලා හිටියේ.. ඒ කියන්නේ ඉතිං අහල පහල කා එක්කවත් කතා බහක් සිනා පොදක් නැති විදියට..ඒකට මොකද නේද..? මොකද අපි කන්න බොන දෙන එකක්යෑ... ඒත් පොඩි අවුලකට තිබුනේ අර අනිත් උන්දලා ලවා රාළහාමි..නෝන මහත්තයා වගේ ආමණ්ත්‍රණය කොරව ගන්න තිබුන පොඩි කැමැත්ත තමා.. ඔව්වා ඉතිං අපිට ටිකක් තේරුණ ගමන් ඒකට හරියන්න වැඩේ කොරනවා.. ඒ කිව්වේ ආධාර පත්තරයක් වගේ වෙලාවට මහ රජ්ජුරුවෝ හරි කියලා කතා කලාම ටිකක් විතර ලොකු ගානක් ලියවෙනවා.. ඔය කොහේදී හරි හම්බ උනාම අක්කේ අයියේ මචං තමා... ආයේ අර ලොකු පට්ටං දෙන්න යන්නේ නැහැ..ඉතිං වැඩි කතාවක් නැතිවම මාරුව දාලා උන්නැහේලා යනවා...

ඉතිං මෙන්න මේ ගෙදරට ඔන්න ඔය කාලේ ආවා ගෑණු ළමයෙක්... ළමයා දෙමළ..වයස අවුරුදු 17ක් 18 විතර ඇති... හුරු බුහුටියි හැඩකාරයි... ගස්ස ගස්ස පාරේ යයි...

ජුමා ඒ වෙනකොට අවුරුදු 15ක් 16ක් විතර ඇති..ඒත් ඉතිං පෙනුම අපිට වඩා මෝරලා හින්දා 20ක් කියලා උනත් කිව්වැකි... කොහොම හරි ඉතිං ටික දවසක් යනකොට අපිට තේරුනා කොලුවා අසල්වැසියාට ප්‍රේම කිරීම පොතේ හැටියටම කරගෙන යන හැඩක්...

කොල්ලා ඉස්සර වගේ නෙවෙයි..උදේ හවා නානවා..කුණු අතුල්ලනවා..රෙදි හෝදලා අදිනවා..දවල්ටත් කමිසයක් අදින්න එහෙම බලනවා... පාර පැත්තට එනවා..අර ගේ පැත්තම බලාගෙන ඉන්නවා.. අපි හිමිං කතා කරද්දිත් ඌ හයියෙන් හයියෙන් වගේ කතා කොරනවා..අපි කොයි පැත්ත හැරුනත් ඌ අර පැත්ත හැරෙනවා.. අර කෙල්ල කඩේ යන වෙලාවල් ටික පොතේ මාක් කොරලා වගේ කට පාඩං කොරගෙන සිහියේ තියං ඉදලා ඒ වෙලාවට පාර අයිනට ඇදෙනවා..එක විකාරයයි...

මුලින් මුලින් ඉතිං මූ ඇහුවට අපිටත් කොලේ වැහුවා... ඒත් ඉතිං මේ අමාරිස්ලත් එක්ක කොහේද ඒ *කාරිස්...කොහොම හරි ඔන්න දැන් අපිත් ෂීන් එකට ඇන්ටොර්...

දැන් අපි බැහැලා සප් එක මූට.. කොහොම හරි කෙල්ලත් දැන් දැන් හුරතල් වෙනවා වැඩී...ගේට්ටුවෙන් එළීයට ආව වෙලේ ඉඳලා ඇස් දෙක මේ පැත්තට අලෝගෙන කෙල්ල අනිත් පැත්තට යනවා... අර යසට නිදං ඉන්න ගෙදර හිටිය බබාව වඩාගෙන කට්ට අව්වේ මිදුලේ ඇවිදිනවා..පොඩි එකා අවු රස්නෙට මර හඩ දීලා කෑ ගහනවා.. මේකි පාර පැත්ත බලං මොනවද බාසාවකින් සින්දු කියනවා..කොල්ලා අඩනවා.. ජුං අල නැලවෙනවා... ඔන්න එහොමයි කතාව දැන්...

ඉතිං හැමදාමත් ඕක ඔහොම වෙන්න දිදී ඉඳලා හරියනවද... කොහොම හරි අන්තිමේදී මේ කාරණාව එකලාසයක් කරන්න මංතුමා බාර ගත්තා... හතර වටින් අපේ උන් මුරකාවල් දාගෙන ඉන්න සුභ මොහොතකින් මං බේකරිය ගාවින් පාරට පැනලා කෙල්ලව කතාවට අල්ල ගත්තා...

හනුමා එනකොට සීතා දන්නවා එන්නේ රාමගේ පණිවිඩේ අරං තමා කියලා.. ඉතිං කොහොම හරි ඔන්න දන්න කියන විදියට වැඩේ සැට් කොලා... දැන් තියෙන්නේ මේ අභිනව යුවලගේ මංගල හමුව යොදා ගැනීම...ඒත් ඒක ඒ හැටිම ලේසි දෙයක් උනේ නැහැ...

එපිටින් වලව්වේ උන්දලාගේ ආධිපත්‍යයෙන් කෙල්ල මුදෝ ගන්න ඕන.. මෙපිටින් අම්මලා හැට හුට හමාරකගේ උකුසු ඇස් වලින් බේරලා කොල්ලා සීන් එකට දාන්න ඕන..ඉතිං අපි කට්ටිය සාකච්ඡා කොලා..කොලා..කොලා... එහෙම කොරලා කොරලා අන්තිමට එහෙට මෙහෙට පණීවිඩ කිහිපෙකුත් හුවමාරු කරලා අන්තිමේදී අමාවක දවසක රාත්තිරි දහයට විතර අපේ මේ සුභ නැකත යොදා ගත්තා... ඒකටත් හේතු ඇත...

පාර අයිනේ තියෙන මර්කරි බලුප් එකනං පැයකට දෙහෙකට ඕෆ් කරන එක ඒ හැටි අවුලක් නැහැ..කොහොමත් ඕවා පැයකට හමාරකට සැරයක් ඕෆ් වෙන හින්දා ඒ ගැන ඒ හැටි අවධානයක් යන්නේ නැහැ..ඒත් හඳ එළිය..දැන් අපේ සැලසුමේ හැටි‍යට අපේ ජුමා වීර වික්‍රමාන්විත ලීලාවෙන් පාර පැනලා..අර වත්තේ ලග ලග ගහපු කටු කම්බි හත් පොටට උඩින් පැනලා වත්ත ඇතුලට පනිනකොට එළියක් පහලියක් තිබ්බොත් වැඩේ මාට්ටු වෙන්න පුළුවන්නේ.. ඉතිං අමාවක රැයක් වගේ සුන්දර රැයක් තවත් තියෙයිද මේ කුළුදුල් ප්‍රේමවන්තයින්ට ලෝකෙට හොරා හමුවෙන්න..ආන්න ඒ හින්දා අමාවක දවස යොදා ගත්තා උනත්..පොඩි අවුලක් නොතිබුනාම නෙවෙයි...

ඇයි හත් ඉලව්වේ මුං දෙන්නම පට්ට කළුයි නෙව... කළුවරේ යද්දි හැප්පුනත් අපිට පේනවයෑ.. ඉතිං දෙන්නට දෙන්නා හඳුන ගන්නේ කොහොමද කොහේ ඉන්නවද ගියලා.. ඒත් ඉතිං අන්තිමේදී අපි ඒකටත් විසඳුමක් දුන්නා..ඒ තමා සෑම විනාඩියකට වරක්ම දසන් දක්වා සිනාසෙන්නට දෙදෙනාම දැනුවත් කිරීම... කළුවර අහසේ ඇදෙන විදුලි එළියක් වගේ ආන්න ඒ දර්ශන මාත්‍රයෙන් දෙන්නාට දෙන්නා ඉන්න ඉසවු බලාගෙන ගොහින් හම්බු වෙන්න ඕන... කොහොමද ප්ලෑන හොඳයි නේද...?

ඉතිං අවසානේදී ඒ සුන්දර රාත්‍රිය උදාඋනා..පරිසරේ අලංකාරේ ගැන මට වර්ණනාවක් කරන්න විදියක් නැහැ පින්වතුනි..මොකද අවට කට්ට කරුවලයි..ඒත් ඉතිං ඕනමනං ඔය සිහිල් සුළං රැල්ලක් ගත දැවටීගෙන යද්දී රෑ බඳුල්ලන්ගේ මිහිරියාව මැදින්...බල්ලන් උඩු බුරලන සොඳුරු නිමේශයකදී කියලා හිතා ගන්නකෝ..ආන්න එහෙම මොහොතක අපි කොහොම හරි ජුං අලයව වැට පැන්නෙවුවා...

ඉතිං දැන් මොහොතින් මොහොත ගලාගෙන යනවා..අපි කීප දෙනෙක් වැටට මෙපිටින් පාරට මෙහා පැත්තේ අකුලක් පාමුල වැතීරීගෙන කට්ට කරුවලේ ඔහේ බලං ඉන්නවා... හිටි හැටියේ අර එහා පැත්තේ වත්තෙන් සිහින් රිදී රේකාවන් විදුලි එළී කෙටෙනවා...දැන් මේ වෙනකොට ඔහේලා දන්නවනේ ඒ මොනවද කියලා...

ඉතිං කල්පයක් වගේ දැනුන විනාඩි හත අටකින් පස්සේ කබරයෙක් අගලේ දඟලනවා වගේ ඇහුන හින්දා අපි නැගිටලා බලද්දී මෙන්න ආයෙමත් අර විදිලි කෙටීමක්..හරි ඒ කියන්නේ කොල්ලා සිය මංගල ප්‍රේම චාරිකාව නිමා කරලා ලෝක යුද්ධයක් දිනාගත්ත සෙනෙවියෙක් වගේ එනවා තමා...

අපි කරුවලේම ඌවත් අල්ලගෙන දුවලා ගියා උන්ගේ ගේ ඉස්සරහා වින්කලේ මිදුලේ අඹ බංකුව උඩට...

"මොකද මොකද මචං උනේ..?"

"කෙල්ල මොකද කිව්වේ..?"

"කෙල්ල හොඳයිද මචං..?"

"ඇත්ත කියහං උඹලා මොකද කලේ..?"

"ඇයි යකෝ මෙච්චර ඉක්මනට ආවේ අර හාමුවා ආවද..?"

අපෙන් ප්‍රශ්න වැලයි... ඒත් කොල්ලා නිහඩයි.. ඌ වැටෙන් පනිද්දි වැටේ පැටලිලා බිමට වැටෙද්දී බිම ඇනුන වැලමිටිවල පස් පිහ දාන ගමන් දුක්බරව කල්පනා කරනවා...

"මොකද හු** උනේ..?"

"වැඩක් නැහැ බං...ඒක හරියන මගුලක් නෙවෙයි..."

"ඇයි බං...ඒකි දෙමළ හින්දද?"

"නැහැ බං ඒකිගේ කට සැමන් ගඳයි..."

"ඇහ්..උඹ කටේ සුවඳ බලන්න ගියේ කොහොමද..ඇත්ත කියහං මොකද කලේ..?"

"මං මොනවත්ම කලේ නැහැ බං..ඒකිම කලා..මං බොහෝම අමාරුවෙන් කට ගලෝගෙන දුවලා ආවා"

වෙලා තියෙන මගුල මොක උනත් අපි කට්ටිය මහ රෑ එකොළහට කිට්ටුව ගමටම ඇහෙන්න හූ හඩ තියලා බඩවල් අල්ලං හිනා උනා..

හත් දෙයියනේ අරකි අපේ අහිංසක ජුමාගේ හිරි ඔතප් බිඳලා..!

මාරයාගේ පට්ටං...මේ වෑයම පොරක් වෙන්ටයි...

මේක හරියන වැඩක් නෙවෙයි... මං සෑහෙන්න ඉවසුවා..ඒත් අන්තිමට මටත් තව මර්වින් කෙනෙක් වෙන්න මේ සමාජේ බල කලා...

මිනිස්සු යක්කු කරන්නේ මේ සමාජේ..මේක හරිම කූර සමාජයක්... අන්තිමේදී මමත් තීරණය කලා හොඳින් බැරිනං නරකින් හරි මේක ඉවරයක් කරන්න...ඇයි යකෝ අපි ඔටුවොද හැමදාම ඉවසං ඉන්න..අනිත් උන්ට හොඳනං අපිට නරකද..?

කලින් වතාවක මෙහෙමම වැඩක් තමා මර්වින් අයියත් කලේ..හැබැයි එයින් පස්සේ මෑන්ට රටේ ලෝකේ උන් කොයි තරං බැන්නත් පොර කරපු වැඩේ තිතට වැඩ කලා...අදටත් ආසාවටවත් එයින් පස්සේ අර ටයිටල් එක ඉස්සර වාගේ උළුප්ප උළුප්ප පාවිච්චි කරන්න යන්නේ නැහැ..ඒ තරමට මර්වින් අයියා වැඩේ නෝන්ඩි කරලා දැම්මා...(පස්සේ පොරත් නෝන්ඩි උනා තමා..ඒත් ඒ නෝන්ඩි වෙන වාරයක් ගානේ පොරගේ අර ටයිටලෙත් නෝන්ඩි උනා... පොර ඕක ගත්ත දවස්වල කිව්ව කතාව හුගක් දෙනා අමතක කලා හෝ බලෙන් අමතක කරගත්තා..මොකද ඒ කතාව ඇත්ත උනත් බුවාට බයින්න ඒක මතක තියා ගැනිල්ල පාඩුයි නෙව...)

හරි වැඩි කතා ඕන නැහැ..මෙයින් පස්සේ මංතුමා ඇවිල්ලා නිකංම නිකං මාරයා නෙවෙයි..මගේ නමට යටින් මෙන්න මේ විදියේ අකුරු සැට් එකක්ම තියෙයි...ඇයි යකෝ අපි කිරෙන් බාල වෙලායෑ.. අර මගේ මතක ලියන ප්‍රියා මහත්තයගෙන්වත් අහගෙන මං මේ ටික මගේ ජීමේල් ගිණුමෙත් අලවන්න ඕන..එතකොට මං මේල් එකක් එවුවම බොලා කාට උනත් මගේ රැස්මාලාව බලා කියාගන්ට ඇහැකි...

ස්තූතියි

මෙයට

K.V.C.T.K.Kekulawala(Maraya)

C.S.O.

Lanka security (pvt)ltd.

M.D.

Thushara jothisha(pvt)unltd.

M.B.B.S.(sri lanka)

G.B.M.S(sri lanka)

W.D.P.(sri lanka)

H.S.A.(sri lanka)

H.Y.K.S.(SLAF)

B.P.(C.T.B)

N.E.K.S.(FB)

I.A.V.(sri lanka)

K.S.W.G.(Google blog)

තව හුඟක් ජාති තියේ..මතක් වෙන වෙන හැටියට එක්කහු කරන්න ඕන...වරෙල්ලකෝ මීට පස්සේ ඉංගිරිසි අකුරු නමට යටින් අලවගෙන..ඕන එකෙකුට දෙන්නේ හොම්බෙන් යන්ට...(හුටා මේක දැක්ක ගමන් මගේ අර ඩිග්රි දුසිම් බාගේ යාළුවා මට නෙලයිද මංදා..:D:D:D)

කොහොම උනත් ඔව්වායේ තේරුං හොයාගන්න පුළුවන්නං අන්න ඔහෙලත් යමක් කොමක් දන්න උදවිය කියලා මටත් හිතුවෑකි...

බැරිමරගාතේ...ගැහුවා 100 ක්...

ලියන්නට සිතා කවියක්

සිතා සිටි නමුත් සවියක්

නොමැති ලෙස මගේ

කවි ගඟ සිඳීලා ගොසින්..

කලක් උන් නමුත් බල බල

අනේ නැහැ ඉතිං තව පල

මෙලෝ විදියකින් කවි පද

ගොතනු බැහැ ඉතින්...

ලියාලා මෙතෙක් කල් මම

බ්ලොගේටම තිබූ දම දම

අනූ නවයකුත් පිරිලා

බොහෝ කල් ගිහින්...

දන්න දන්න විදියට පද

මෙන්න මෙහෙමවත් බැද බැද

සීයකුත් පේලි කවි අද

ලිවුව දැන් ඉතින්..

උගේ පතිවත...2

උගේ පතිවත අංක 1 බලන්න යන්නමෙතනට...

ඒකේ නිධාන කතාව මෙතන ඇති...

හරි දැන් බලාගන්න උගේ පතිවත...2

ඇත්තටම වෙච්ච ෂින් බලං හිටියා වගේ කියනවා ඇර අපේ නැහැ ඔය බොරු දූෂමාන ආරංචි...

එදා උදේ ඔය ගමන ගිය එකත් ඇත්ත..මෙන්න මෙහෙම උන එකත් ඇත්ත...

ඊට පස්සේ මෙන්න මෙහෙම කෑව එකත් ඇත්ත...හැබැයි එහෙමයි කියලා ඔහේලා හිතන්න එපා ඌ වලත්තයෙක්ය කියලා...මේකයි ඇත්තම කතාව...
මොකද ඇත්තටම වෙලා තිබුනේ සුවඳ බලන මුවාවෙන් කරෝල අක්කගේ සල්ලි පෙට්ටියට අත දැම්ම එකයි..මොනවා කරන්නද තාම පුංචිකාලේ පුරුද්දනේ..පොඩි කමට සත පණහක් උස්සන්න හිතිලා...බොම්බයි මොටයි කන්න..මොකද මැරියන් නංගි එලෝළු වලට සල්ලි දුන්නට බොම්බයි මොටයි කන්න සල්ලි දෙන එකක්යෑ...

කොහොම උනත් කුණු කරෝල ගඳ ඇර උගේ කිසිම දෙයක් මේ ගමනෙන් බිඳිලා නැති වග කියන්න ඕන...

පසු සටහන...

මැරියන් නංගිගෙන් ඉල්ලා සිටින වගනම්...

අනේ නංගි පොලෝ යවනකොට කොල්ලට තව කීයක් හරි වැඩිපුර දීලා යවන්න... නිකං මොකටද අරයගෙන් මෙයාගෙන් කරෝල පාරවල් කව්වන්නේ..කොහොම ඉන්න ඕන කොල්ලෙක්ද...?

ඊටත් පසු සටහන...

කවුරුවත් හිතන්න එපා මෙන්න මේකට පලි ගත්තා කියලා..අපි ඇල්වතුරත් නිවලා බොන උදවිය..එහ්නං...

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=169580066393886&set=a.169579949727231.37365.100000256806646

ඊටත් ඊටත් ඊටත් පසු සටහන...

කට්ටියම ගිහින් කෙහෙල් කොරොට්ටට හොඳ සහයක් දෙන්න..මොනවා උනත් ඕකා මේ සයිබරේට මැණිකක්...

තුවක්කුවක් ලාබෙට...

ඔව් මාත්තුරුකාව දැක්ක ගමන් කාට උනත් එකක් තිබුනනං හොදයි කියලා හිතෙනවනේ.. මේ කාලේ ඕකක තියෙන එකත් පොඩි කික් එකක් තමා..ඒ හින්දා මම තීරණය කොලා මගේ දැනීම උපයෝගී කොරගෙන මේ උදවියට කියා දෙන්න අඩු වියදමෙන් තුවක්කුවක් සාදා ගන්නා අන්දම...

කොහොමත් මං කැමතියි දන්න කියන දෙයක් කාට උනත් කියා දෙන්න..ඒක හොඳ දෙයක්ද නරක දෙයක්ද කියලා තීරණය කරන්න ඕන තමුන්නැහේලා.. තුවක්කුවකින් විය හැකි අනතුරු ගැන මං අමුතුවෙන් කියන්ට ඕන නැහැනේ..ඒ හින්දා කැමතිනං හදා ගන්ට..නැත්තං නිකා ඉන්ට..හදා ගත්තත් ඒක ප්‍රවේශමට පරිහරණය කොරන්ට වග බලා ගන්න...

කොයි තුවක්කුවෙත් වගේම මේකත් ක්‍රියා කරන්නේ වායුවක් ආධාරයෙන් තමා... හරි අපි දැන් බලමු අපට උවමනා දේවල්... දැන්නං ‍කොයි දේත් ගණන් හින්දා මේකටත් සුළු මුදලක් වැය කරන්න අපට සිද්ධ වෙනවා..හැබැයි මෙච්චර ලාබෙටනං ඔහේලට කොහෙන්වත් තුවක්කුවක් සල්ලි වලට ගන්න වෙන්නේ නැහැ කියලත් මං ටක්කෙටම කියනවා...

අපිට උවමනා වෙනවා මේකට මූලික වශයෙන්ම බැරල් එක සඳහා අගල් තුන්කාලක පමණ විශ්කම්භයක් ඇති බටයක්... ඒ කියන්නේ බට ලීයක්...

තව උවමනා කරනවා හොඳ සිහින් කෝටුවක්..මේ කෝටුව සඳහා මල්කෑර හෝපේර ලීයක් වගේ දෙයක් සුදුසුයි.. අනිවාර්යයෙන්ම මෙය ශක්තිමත් විය යුතුයි වගේම අර අපි ගන්න බට ලීයේ ඇතුලත සිදුරෙන් රිංගවිය හැකි වෙන්නත් ඕන...

ඊ ළගට හොඳ කැපෙන පිහියක්... කියත් පටියකුත් තිබුනනං වැඩේට හොඳටම හොඳයි..

අන්තිමට අපිට උවමනා කරනවා මේකට උණ්ඩ..ඒ සඳහා අනුමත වර්ගය වෙන්නේ කිරිල්ල ගෙඩි තමා...සමහර පැති වලනං කොහි කිරිල්ල කියලත් කියනවා...

අනුමත දේ නැත්තං ඉතිං මොනවා කරන්නද ගත්තා කඩදාසි ටිකක්..දැම්මා වතුරේ..පෙගුනට පස්සේ ඒවා ගුලි කරලා කඩල ඇට ප්‍රමාණයේ බෝල හදා ගත්තා..එතකොට උණ්ඩක් සූදානම්...

මෙන්න ක්‍රමය...

මුලින්ම බට ලීයෙන් කෑලි දෙකක් කපා ගන්න ඕන මේ පේන විදිය‍ට.. එයින් එක කැබැල්ලක් කුඩාවට උවමනායි..එහි එක් පැත්තක පුරුකක් සිටින ලෙසත් කපා ගත යුතුයි.. දිග අඟල් 3ක් තිබුනනං ඇති...

අනිත් කැබැල්ල අඟල් හයේ සිට අඟල් දහයක් දක්වා ගත හැකියි..එය තමුන්ගේ කැමැත්ත අනුවයි..හැබැයි මතක තියා ගන්න දිග වැඩි වෙන්න වෙන්න අපිට දිග කෝටුවකුත් ඕන වෙනවා කියලා...ඒ කැබැල්ල පුරුක් රහිත සිදුර සහිත වෙන්න ඕන...

දැන් ඔහොම කපා ගත්තම මේ පහත පෙන්නලා තියෙන විදියට තමා තියෙන්න ඕන.. අංක 1න් පෙන්නන්නේ කැබලි දෙක..අංක 2න් එම කැබලි ඇතුලත සිදුර තිබිය යුතු ආකාරය.. අංක තුනෙන් පේන්නේ කැබලි දෙක එකට තිබ්බම තියෙන දුර හා අංක 4න් පෙන්නනවා අ‍පි ගන්න කෝටුව කොච්චර දිග විය යුතුද කියලා..

හරියටම කිව්වොත් මේ බට කැබලි වල කුඩා කැබැල්ලට කෝටුව රිංගවූ පසුව අනිත් දිග කැබැල්ලට වඩා මිලි මීටර 7ක් විතර කොට වෙන්න ඕන...පැහැදිලියිනේ...

ඊ ළගට කරන්න තියෙන්නේ කෝටුව කුඩා බට කැබැල්ලට හොදින් සවි කර ගැනීමයි... එහිදී කෝටුවත් සිදුරත් අතර ඇති හිඩස්වලට කුඩා ලී පතුරු දමා තද කල හැකියි... මේ පේන විදියට...

ආන්න එහෙම හිර කර ගත්තට පස්සේ අපිට තියෙන්නේ මේ කෝටුව දිග බටය තුලින් රිංගවා හොඳින් මැන එම දිග බටයේ සිදුරට වඩා මිලිමීටර් හතක් පමණ කොටට සිටින සේ මේ කෝටුව කපා දමන්න...දැන් තුවක්කුව සූදානම්...

දැන් තියෙන්නේ වෙඩි තියන්ටයි..ඒක කරන්නේ මෙහෙමයි... ඔය අංග 6 න් පේනවා වගේ දිග බටයේ දෙපැත්තටම කිරිල්ල ගෙඩි දෙකක් හෝ කඩදාසි ගුලි දෙකක් හිර කරන්න ඕන... මතක තියා ගන්න දෙපැත්තෙන් ඇනලා බැහැ..සෑම විටම තුවක්කු බටේ සිදුරු තරමක් විශාල පැත්තක් තියෙනවා..ආන්න ඒ පැත්තට එක උණ්ඩයක් දාලා අපේ අර කෝටුවෙන් ඒ උණ්ඩය අනිත් පැත්තට තල්ලු කරන්න ඕන..එතකොය ඒ උණ්ඩය බටේ ගානට හැදිලා හොඳින් අනිත් පැත්තේ සිර වෙනවා... දෙවනුව දෙවැනි උණ්ඩය මහත පැත්තට ඇතුළු කල යුතුයි.. ආන්න එහෙම කලාට පස්සේ නැවතත් අර කෝටුව සහිත කෑල්ලෙන් ඒ පසුපස උණ්ඩය තල්ලු කල විට උණ්ඩ දෙක අතර ඇති වාත පීඩනය හින්දා ඉදිරිපස ඇති උණ්ඩය වේගයෙන් පිටතට ඇදිලා යනවා.. ඔන්න ඔච්චරයි කාරිය...

අපි අර කෝටුව සහිත කැබැල්ලට අච්චුක්කූර කියලා හඳුන් වනවා...එතකොට අච්චුක් කූර පොඩ්ඩක් කෙටිව තියන්නේ ඇයි කියලත් කියන්න එපෑ..ඒක දිග බටේ ගානටම දිගට තිබුනොත් උණ්ඩ දෙකම එලියට පනිනවා..ඒත් දැන් සිද්ධ වෙන්නේ ඒක අවසාන කටේ නවතින එකයි.. පැහැදිලියි නේද හොඳටම...

හරි ඔන්න දැන් තුවක්කු ලාබෙට හොයං ආව අය මට බැන බැන යන්න එපා..මේකත් තුවක්කුවක් තමා..අපි වැඩි දෙනෙක් ජීවිතේ මුලින්ම හදාපු තුවක්කුව මේකයි.

සමහර විට මූට පිස්සුද කියලත් කෙනෙකුට හිතෙන්න පුළුවන් මේ කවුරුත් දන්න ඒවා දාන හින්දා..ඒත් මේවා අදට දාන පෝස්ට් නෙවෙයි අනාගතේට දාන ඒව්වා..කවදා හරි බට තුවක්කුව හදන්න නොදන්න ළමයි මේවා බලලවත් හදා ගන්නේ නැතෑ... කරුණාකරලා ඔය කස්ටිය උන්ට තුවක්කුවක් හදා ගන්ටවත් බට ගහක් දෙකක් ඉතිරි කරනවනං හොඳයි... ඕනම මිදුලක උවමනාවක් ඇත්නං කරදරයක් නැතිව වවන්ට ඇහැකි දෙයක් බට පඳුරක් කියන්නේ... වෙසක් එකට කූඩුවක් තනන්ටත් බට ගහක් තිබුනනං ඇහැකි නෙව... අද මෙව්වා සූටි දේවල් කියලා හිතුවට අදට වඩා හෙටට මේවා තමුන්නාන්සෙලට ඕන වෙයි..ආන්න එදාට මාරයගේ බ්ලොග් එක හොයලා ළමයින්ට කියවන්න දීලාවත් ඇඟ බේර ගමු...

ආ ගූගල් අයියටත් තැන්කූ මට පොටෝ ටිකක් හොයලා දුන්නට...චිත්තරනං ඉතිං මහා චිත්තර ශිල්පී මංතුමාගේ තමා... කොහොමද නිකං පණ පිහිටෝලා වගේ නේද..?මං මේ මගේ තියෙන නිහතමානී කොමට නොකිව්වට මොකද අර කෙහෙල් කොටුවේ කොලුවත් මයෙන් තමා ඔය චිත්තර පාට කරන හැටි එහෙමත් අහගන්නේ..ඒත් ඉතිං උන් ඕවා කියන්නේ නැහැ... නැතිව ඒකට හැරෙන්ටවත් ඇහැකිද මයේ මේ චිත්තර එක්කලා..හැක් හැක්...

එහෙනං මං ගියා ඕං...(කෙහෙල් කො‍රොට්ටා මේ පැත්තේ ආවොත් මං ගමනක් ගියා කියහල්ලා..)

එහෙනං මං ගියා ඕං...

ඌරුවල ඓතිහාසික වළගම්බා රාජ මහා විහාරය...

ආයෙත් අවුරුද්දේ ඔන්න මං වැඩ ඇල්ලුවා තවත් එක මාර චාරිකාවකින්ම...

අද උදේ වැඩ ඇරෙන ගමන් මගේ අනිත් සඟයා වෙච්ච ගුණේ අයියා ඊයේ කුටිගල ආරණ්‍යයට ගිය වගත් එහි ඇති නිස්කලංක පරිසරය ගැනත් කරපු වර්ණනාව හින්දා උදේම ඒ පැත්තට යන්න කියලා හිතාගත්තා..කරන්න වැඩක් තියෙන්නත් එපායෑ.. ඉතිං ගෙදරට ගෙහුන් උදේට කාලා බීලා නවය හමාරට විතර එළියට බැහැලා ගියා කුටිගල...

එතන හොඳ නිවාඩු පාඩු තැන..ඒත් භාවනා කරන අයට සුළු හෝ හිරිහැරයක් නොවිය යුතු හින්දා මං වැඩි වෙලා නොයිද ආවා..ඒ එන ගමන් මගේ හිතේ තිබුණා ඌරුවල යන්න...

ඔය ඌරුවල පන්සල කිව්වම මට කියන්න කාරණා දෙකක් තියේ..එකක් තමා මං පොඩි එකා සංදියේ..ඒ කිව්වේ හිච්චා කාලේ එකම එක වංගියක් මං ඕකට ගෙහුන් තියේ... ඒ ඔය වෙසක් එකට හරි පොසොන් එකට හරි බයිසිකල් වලින් ඇවිදින්න යද්දී... ඉස්සර අපේ ඔය වටේට අහු වෙන්නේ දෙල්ගොඩ/වැලිවේරිය/පිළකුත්තුව/මාළිඟාතැන්න/වාරණ/අත්තනගල්ල කියන ප්‍රදේශ හරහා ඇවිත් නිට්ටඹුවට දාලා එතනින් ආයෙම නුවර පාර දිගේ ඇවිත් වීදිය වත්තේ ඇනිකට් එකෙන් නාලා කිරිබත්ගොඩ හරහා මාකොළට ඇවිත් ගෙදරට ඒම තමා.. ගමනෙදි දෙතැනකදී නාන්න අහු වෙනවා..එකක් අත්තනගල්ලේ පන්සල ගාවින්..අනික වීදියවත්තෙන්... දන්සල්නං හැම තැනමනේ... ඉතිං නාලා කාලා ෂපාන් එකේ උදේ පිටත් උන අපි රෑ කළුවරේ ගෙදර එනවා...

ෂපාන් එකේ කිව්වට මොකද ඉතිං ඒ එනකොට පුක නැහැ... ඔය පුට් සයිකල් පාගපු උදවිය දන්නවා ඇති නෙව ඇයි ඒ පුක නැති වෙන්න හේතුව කියලා... කොහොම හරි අන්තිම ටික එන්නේ පස්ස සීට් එක උඩ නොතියා පැත්තට හැරි හැරි ඇඹරි ඇඹරි..ඒ තරමට සනීපේ...ආන්න ෂපාන්...

ඉතිං ඔය ගමනකදී එකම එක වතාවක් අපි ඌරුවල පන්සලට ගෙහුන් තිබුනත් මගේ මතකේ ඌරුවල පන්සල ඇඳිලා තිබුනේ පිළිකුත්තුවම හැටියටයි... මොනවා හෝ වයර් මාරු විල්ලක් හින්දා මට ඕක ටැපලිලා තිබුනා...

ඉතිං මේ ළගකදී මගේ යාළුවෝ දෙන්නෙකුත් ඇන්න සියනෑ කෝරළයේ තියෙන වලගම්බා විහාර ටිකක් පෙන්නන්න යද්දී මං හීනෙන් වගේ තිබුන මතකයට අනුව උන්දලා දෙන්නව පිළිකුත්තු විහාරයට එක්ක ගියා..ඒ ගෙනියනකොට මං කිව්වේ මේකේ ගල උඩ බලකොටුව වගේ බැඳලා හරි ලස්සනයි..උඩ ගල් තලාව පිට්ටනිය වගේ කියලා රහ කර කර..අප්පට උඩු..යනවා යනවා එහෙම තැනක් පිළිකුත්තුවේ නැහැ..අර දෙන්නා මාව මරං කෑවේ නැති ටික විතරයි..කොහොම හරි මගේ වැදගත් යාළුවෝ දෙන්නා ඒ ගිය මහන්සියට වැදගත්කං බල්ලට දාලා අපතයෝ දෙන්නා පොළවේ ගැහුවා වගේ අර කන්ද මුදුනේ දපන්න ගත්තා මහන්සි අරින්න.. දැන් මට හෙන අස්පැට් එක මේ වෙච්ච දේට... ඒ පාර එන ගමන් ඌරුවල පන්සල කියන බෝඩ් ලෑල්ල ලඟින් හරවන්න හිතුනත් අරුන්දලා දෙන්නා හිටිය විදියට ආයේ කඳු නග්ගන්න පුළුවන් කමක් තිබුනේ නැහැ... ඉතිං එදා ආපහු ආවේ වෙලාවක තනියම හරි ගෙහුන් බලන්න ඕන කියලා හිතේ තියාගෙනම තමා...

ඉතිං අද මේ පිටත් උන ගමන කෙලින්ම ගියා ඌරුවල... ඔන්න කාට හරි මෙතනට එන්න ඕනනං ඒ හැටි අමාරුවක් නැහැ හොයා ගන්න...කොළඹ නුවර පාරේ මිරිස්වත්ත හන්දියෙන් දකුණු පැත්තට ඇති ප්‍රාදේශීය සභා ගොඩනැගිල්ල අසලින් වැටුන වතුරුගම පාරේ කිලෝමීටර් හතක් වගේ තමා එන්න තියෙන්නේ...

http://g.co/maps/eaff2

ඔන්න මං යන කෙනෙකුට හොයා ගන්න පහසු වෙන්න ලින්ක් එකත් දැම්මා...

ඇත්තටම බොහෝම ලස්සන පරිසරයක් මෙතන තියෙනවා... පහත මළුවෙන් ඉහල මළුවට ගියාම එතනින් ආයෙමත් අනිත් පැත්තට කන්ද බැහැලා ආයෙම විශාල ගල් තලාවක් මතට නැගෙන්න පුළුවන්..ඒ ගල් තලාව විශාල ප්‍රදේශයක් පුරා පැතිරිලා තියෙනවා... නිදහසේ දවසක් ඉන්න පුළුවන් තැනක්..

ගස්කොලං..අවට පරිසරයේ සුන්දරත්වය නරඹමින් නිදහසේ ඉන්න කියාපු තැන...

හැබැයි පෝය දවස්වලටනං ටිකක් සෙනග ඉන්න පුළුවන්... මෙතන උඩට නැග්ගම මාළිගාතැන්නේ උඩ තියෙන චෛත්‍යය පවා බොහෝම අපූරුවට පේනවා...

ඉතින් වැඩි විස්තර කුමටද... මෙන්න ලින්කුව යන්න බලන්න හිතේ හැටියට...

මාරයාගේ මෙදා අවුරුද්ද...සහ අවුරුදු සීයා...

ඔන්න ඉතිං අළුත් අවුරුද්දත් ආවා... දැන් ටිකකට කලියෙන් වැඩ අත් අරින නැකතට හැම අතෙන්ම රතිඥ්ඥා පත්තු වෙන්න ගත්තා... මං ඉතිං මොනවා කියලා අතාරින්නද...ඔන්න ඔහේ මේකවත් ලියන්න කියලා ගත්තා...

මහ වෙනසක් නැහැ මේ අවුරුද්දත් වෙනදා වගේමයි..මම ඩියුටි...ඒකනං අවුලක් නැහැ...ගේ ඇතුලේ රිංගගෙන ඉන්නවට වඩා මේ වැඩ කරන තැනට ඇවිත් ගස් කොලං දිහා බලාගෙන ඔහේ පාඩුවේ ඉන්න මං කැමතියි...

පහුගිය අවුරුදු කිහිපයේම වගේ මේ අවුරුද්දෙත් මට අවුරුද්ද පටන් ගත්තේ මාර්තු මාසයේ අග... ඒ කියන්නේ ගෙදරට ගොඩ වෙලා එන එක... මාර්තු විසි නව වැනිදා උදෑසනෙන් කිරිබත් ගොඩ ගොහින් ගෙදර උන්දලට ඇදුම් පැළදුම් තෑගි බෝග අරගෙන එන ගමන් කඩවතින් හාල් තුනපහ එහෙමත් ඇන්න ගෙදර ගෙහුං උන්දලව බලලා දවල්ට අම්මා උයලා තිබුන බත් වලින් ඩිංගකුත් කාලා ආවා..එකම වෙනසකට තිබුනේ මේ පාර ගෙදර සාමාජික සංඛ්‍යාව වැඩිවෙලා තිබුන එකයි..ඒ කිව්වේ මලයට දැන් කොල්ලෝ දෙන්නෙක්ම ඉන්නවා..කලින් එකයිනේ හිටියේ..ඌට දැන් අවුරුදු 4ක් විතර වෙනවා..දැන් ඔන්න දෙවැනියෙකුත් ඇවිත්... කොහොම හරි මෙදා පාර මං කොලුවට ගෙනිච්ච ඇඳුම් ඌට පුංචියි වගේ... මොනවා කරන්නද ඒකා ඉක්මනට ලොකු මහත් වෙනවා නෙව...

එදා එහෙම ගෙහුන් ආපහු එන ගමනි හිතිලා තමයි අර හදිසියේම පොලොන්නරු ගියෙත්.. ඒ ඉතිං මගේ අවුරුදු පටන් ගත්ත විදිය.. වෙනදටනං මමත් මොනවා හරි ඇඳුමක් පැළදුමක් ගන්නවා අවුරුද්දට..ඒ ඉතිං අවුරුදු හින්දම නෙවෙයි ගෙදර අයට ගන්න ගියාම මටත් ගැනෙනවා..ඒත් මේ පාර ඒ මොනවත්ම නැහැ...මං හිතන්නේ මේ පාර තමා මට ඕක උනේ... අනික ඉතිං ගත්තා කියලා කොහේ අඳින්නද..මං සාමාන්‍යයෙන් ඇඳුම් හුග කාලයක් පාවිච්චි කරන කෙනෙක්...ලේසියෙන් ඒවා නාස්ති වෙන්නේ නැහැ..ඉතිං අළුතෙන් ඇඳුම් ගන්න කියලා දුවන්න දේකුත් නැහැනේ..වෙළෙන්දෝ පෝසත් කරනවට වඩා වැඩ තියේනේ... ඒත් මේ පාර මට අළුත් අවුරුද්දට කියලා සරමක් තෑගි ලැබුනා...මං හිතන්නේ ඔය මට අළුත් අවුරුද්දකට කියලා කවුරු හරි ඇඳුමක් අරං දුන්නමද මංදා පොඩි කාලේ අම්මා තාත්තා අරං දුන්නට පස්සේ... අවුරුදු 14න් පස්සේ මංම අරගෙන ඇන්දා මිස මට අවුරුද්දට ගෙදරින් ඇඳුම් ලැබිලා නැහැ...හැබැයි වෙන වෙන කාලවලදී මට ටී ෂර්ට් දෙක තුනක් එහෙම ලැබිලා තියේ දෙන්නෙක්ගෙන් විතර... මේ තමා අවුරුද්දකට ලැබුන පලවෙනි ඇඳුම... ඒක ඒ හින්දා වටිනාකමක් ඇති තෑග්ගක්...

ඊට පස්සේ ඉතිං මං කැලැන්ඩරේ බලලා අවුරුදු 12/13 කියලා හිතාගෙන හිටියා... නැකැත් වෙලාවල් කොහොමද කියලවත් දැනං හිටියේ නැහැ...ඔව්වා කිව්වම කට්ටිය මට හිනා වෙන්න පුළුවන්...වඩ්ඩගේ ගෙදර පුටුව නැහැ කියලා.. අනුන්ට නැකැත් බල බල හිටියට ඔය අවුරුදු නැකැත් ගැන හෙවිල්ලක් මගෙන් වෙන්නේ නැහැ..ඒත් මේ පාර නැකැත්වල අවුලක් තියේ කියලා කස්ටිය එහෙ මෙහෙ ‍දාලා තියෙනවා දැක්කම මටත් ඕක බලන්න හිතුනා..ඒ උනත් ඒක කෙරුනේ අන්තිමට ඊයේ රාත්තිරියේ..මදෑ කොලා...

මං හිතං හිටියේ අද උදේ වරුවෙ වෙන්න ඇති උයන පිහන කන බොන නැකැත් කියලා.. මල සේක..මෙන්න බොලේ අද රෑටනේ අවුරුදු... ඉතිං මට පාන්ද.. පාන් නෙවෙයි බත්..මං හිතං හිටියේ අද දවල් අවුරුදු කියලා ඒ හින්දා මං ඊයේ හවහම ප්ලෑන් කරලා තිබුනේ අද කහ බත් ඩිංගක් එහෙම හදන්න කියලා.. ඊයේ උදේ වැඩ ඇරිලා එද්දිම ‍අතර මග තිබුන විශේෂ අවුරුදු පොලේ තෙමි තෙමිම ඇවිදලා මං කලමනා ඇන්න ඇවිත් තිබුනේ..කොටින්ම කාලෙකින් ආයේම පාරක් මට අමු කජු ටිකකුත් ලැබුනා... ඉතිං මං හැන්දෑ කරුවල වැටෙද්දි ඒකත් උයලා තව වෑංජනයක් එහෙම හදලා සීතකරණෙට දාලා තිබුනේ.. දැන් බැලින්නං අවුරුදු රෑටනේ...

කොහොම හරි ඉතිං මං අද උදෑහැනැක්කේම නැගිටලා හිතං හිටිය විදියට උයලා කරලා ඔය උඩින් තියෙන විදියට පිඟානක් බෙදලා කාලා බීලා..තව එකක් බැඳගෙන වැඩට ආවා...

ඒ ආවට පස්සේ ඔන්න වෙනදා වගේ අවුරුදු නැතිව වේලි වෙලී ඉන්නකොට අවුරුදුත් අරං ආවා නේද මාව බලන්න අවුරුදු සීයා... ආ කට්ටිය කලබල වෙන්න එපා අවුරුදු කුමාරයා තමා...ඒත් පොර ඩිංගක් ඉතර වයසට ගිහිල්ලා.බොහෝම දුර රටක ඉඳන් මෙහාට කඩං පාත් වෙලා අවුරුද්ද කටේ තියලා මට අවුරුදුත් දීලා බුවා ගියා නොනගතේට දහම් සාකච්ඡාවකට සහභාගී වෙන්න තියෙන වග කියලා.. ඒ සාකාච්ඡාවේදී ටිකක් ගැඹුරු දේවල් සාකච්ඡා වෙන හින්දා දේශීය ශාඛ සාර ‍අවුසද පානයක් එහෙමත් තියෙන වගක් කියලා ගියේ අද රජයේ බෙහෙත් සාලා වහලා හින්දා කියලයි... කොහොම හරි අද රෑට බයි කන නැකතට ගෙදර හිටියේ නැතොත් දහම් පඩුරු පූජාවකුත් වෙන්ට ඇහැකි වගකුත් කියලා තිබුනා...

ඉතිං උන්දැත් ගියාට පස්සේ මං පොගන්න දාලා තිබුන රෙදි ටිකක් එහෙම හෝදලා දාලා මේක ඉස්සරහා වාඩි උනේ කරන්න තියෙන වැඩ ටික කරලා දාන්න හිතං උනත් ටික දවසකින් මොනවත්ම මේකේ ලියන්න උනේ නැති හින්දා ඔන්න මේකෙත් මෙහෙම කුරුටු ගෑවා.. දන් ඉතිං දවල්ට කන්න වෙලාව හරි.. අද උදේටත් අවුරුදු..දවල්ටත් අවුරුදු..රෑට හුළං තමා... අවුරුද්දේ මොන කඩද..?

හෙට උදේම ගෙහුං හිතුනොත් කිරිබත් උයනවා..නැත්තං පැත්ත වැටිලා නිදියනවා... ඔන්න අවුරුද්දට වැඩ අල්ලන්න ඔන විදිය...

පරණ කෑල්ල ඉද්දිම අළුත් එකක් සෙට් උනා... ෆිට්ම තමා...

අද උදැහැනැක්කේ තමා මේක උනේ..උදෑහැනැක්කේ කිව්වේ පාන්දර හතරාමාරට විතර...

දෙක හමාරට විතර නැගිටලා ලෑස්ති වෙලා පාන්දරම ගියා කටුණායක ගුවන්තොටට..ඒ ගෙහුන් ටික වෙලාවක් අවට සිරි අසිරි බල බල උන්නා..කොහොම හරි ගුවන් තොටේ මේ පැත්තට මං ආවේ අවුරුදු විසි පහකට විතර පස්සේ වෙන්න ඕන..

පුංචිම කාලේ දෙවංගියක් මං මෙහෙ ඇවිත් තියේ..ඒ අම්මා රට යන හැටි බලන්න..ඒත් ආපහු එනකොට අපි අම්මව එක්ක එන්න ගියේ නැහැ කවදාවත්..අම්මා ගෙදරටම ඇවිත් ආවා කියනකල් අපි දන්නේ නැහැ..ඒ හැමදාමත් සිද්ධ වෙන හැටි... පුංචිම කාලේ මට මතකයි එක පාරක් ඔහොම ආව වංගියක්අපිට ආපහු එන්න විදියක් තිබුනේ නැහැ... අම්මව එක්කගෙන ගියේ වෑන් එහෙක කියලා මට මතකයි..ඒත් ආපහු ඒකෙම යන්න උනේ නැහැ..මං හිතන්නේ වෑන් එකේ අයිති කෙනා හුග වෙලාවක් ඉන්න බැරි හින්දා ආපහු යවලා අපි තුන් දෙනා අම්මා යනකල්ම බලං හිටියා... ඒත් අම්මා යන හැටියක් ඇත්තටම අපි දැක්කේ නැහැ... අර නැරඹුම් ඉසව්වට වෙලා අපි ආසාවෙන් ඈත පේන එහෙ මෙහෙ යන ප්ලේන් දිහා බලං හිටියා ඇස් ලොකු කරගෙන... මොකක් හරි ප්ලේන් එහෙකට අර වාහනයක හයි කරපු පඩි පේලිය හේත්තු කරලා සෙනග නගිනකොට අපි බලං ඉන්නවා ඒ නගින ගොඩේ අම්මා ඇති කියලා හිතාගෙන...යන්තමට හරි අම්මා ඇඳගෙන ගිය තැඹිළි පාටයි සුදු පාටයි සාරියට හුරු පාටක් පෙනුනොත් ඒ අම්මම තමා... ඒත් ටික වෙලාවකින් තාත්තා කියනවා

"නැහැ ඒක නෙවෙයි යන්න තියෙන ප්ලේන් එක" කියලා...ඉතිං අපි ආයෙමත් බලං ඉන්නවා...කොහොම හරි අම්මා ගියා කියලා තාත්තා කිව්වේ අපි එහෙම පැය ගානක් බලං හිටියට පස්සේ...ඇත්තටම පැය ගානක් කිව්වට ඒක කොයි තරං දිග වෙලාවක්ද කියලා මට තේරුමක් නැහැ..අවුරුදු හත අටක ළමයෙකුට මොන තේරුමක්ද ඒ දවස්වල කාලය ගැන...

කොහොම හරි අන්තිමේදී ආපහු එන්න බස් නැතිව මමයි තාත්තයි මල්ලියි කටුනායක බස් ස්ටෑන්ඩ් එකේ බිම නිදා ගත්තා කියලා මතකයි... ඒ වගේම උස කණු උඩ කැරකෙන ලයිට් වගයක් ඒ දවස්වල තිබුනා කියලත් මතකයි.. ඔය වගේ මතක මැද්දේ එළිය වැටීගෙන එනකොට ආව බස් එහෙක අපි තුන්දෙනා කුණු දූවිලි නාගෙන නැගලා ආව හැටිත් තවමත් මතකේ තියෙනවා... ඒ බොහෝම අමාරු දවස් අපේ ජීවිතවල...

කොහොම හරි ඒ දේවලුත් එක්ක කල්පනාවේ පැටලි පැටලි මං බලං හිටියා පිටවීමේ දොරටුවෙන් පිටත් වෙලා එන නානාප්‍රකාර ගැහැණු මිනිසුන් දිහා.. ඒ වගේම දොරටුව අසල දෑස් දල්වාගෙන හිදිනා උදවිය දිහා.. ඒ හැමෝටම අපිට වගේම මොනවා හරි කතාවක් ඇති නේද කියලා හිතනකොට මට ඇඩුනේ නැති ටික විතරයි...

කොහොම හරි මම ගියේ කෙනෙක්ව හම්බ වෙන්න..ඒ මට දෙන්න අරගෙන එන දෙයක් ලබාගන්න... අවසානෙදි යාළුවා ආවා..එක පාරින්ම මාව දැක්ක ගමන් මෑන් අත වැනුවම මං පුදුමත් උනා යන්තං පොටෝ දැකලා තිබුනට තත්පරෙන්ම මිනිහෙකුට මාව අදුරගන්න පුළුවන්දත් කියලා අර සෙනග කන්දරාව මැද්දේ..කොහොම හරි උන්නැහේ දකුණු පළාතේ ඈත පිටිසර තියෙන තමුන්ගේ ගෙදර බලා යන්න කලියෙන් මට ගෙනාපු දේ ලබා දුන්නේ අපේ අරාබිකරයේ යාළු මිත්තර ඔටු රැළගේම චරිත කතාවලට දුඹුරු පාට වතුර මුසු උන පස් තවර තවරා.. ඒ කතා ඉස්සරහට කියවෙන්නේ නැතෑ...

ඉතිං කොහොම හරි අද අළුතෙන්ම මට හම්බ උනා දේ තමා මේ...

ඔන්න මගේ අළුත් යාළුවා

කොහොමද භාණ්ඩේ..?

ඇතත්ටම ඔය යාළුවා මගේ අතට ලැබුනේ මගේ සහෘදයින් දෙතුන් පලකගේම සමූහ උත්සහයක ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන්...මට කැමරාවක් ගන්න ඕන කියපු ගමන්ම මුලින්ම මට පතුරු යන්න බැනලා තමා එකෙක් වැඩ ඇල්ලුවේ..ඒ වෙන එකක් හින්දා නෙවෙයි කලින් කිව්වේ නැහැ කියලා... ඒ අපේ තිස්ස අයියා... බැනලා ඉවර උනාට පස්සේ උන්දැම පටන් ගත්තා වැඩේට කරගහන්න..එතැන ඉදලා මට තිබුනේ ඔය කියන කියන ඒවාට ඔළුව හොල්ල හොල්ල ඉන්න විතරයි..තිස්ස අයියයි අපේ සිහින මලයයි පටන් ගත්තා කැමරාවක් තෝරන්න...මට ඔව්වා තේරෙන්නේ නැති හින්දා මං ඔහේ ඔටුවා වගේ උන් දෙන්නා කියවන ඒවා බලං හිටියා... මං දැනං හිටියේ මෙගා පික්සල් 8ක්වත් තියෙන ඔප්ටිකල් සූම් එක 5ක්වත් තියෙන එකක් කිය කිය ඉන්න විතරයි..උන් දෙන්නා අහන අහන වෙලාවට ඒක කියනවා ඇර වෙන කිසිම දෙයක් මං කිව්වේ නැහැ...

ඔතන තව කේස් එකක් තිබුනේ මං ඕක මුංදලට කිව්වේ පොලොන්නරු යන්න දවස් හතර පහක් තියලා... ඒත් මං ඕක කියන්න දවසකට විතර කලියෙන් මගේ නවාතැන්පලට හූවක දුරින් ඉන්න වාසනාවන්තයෙක් තමන්ගේ සුපුරුදු මාස දෙකකට සැරයක් වත්ත පිටිය සුද්ධ කරන්න එන ගමන පිටත් වෙලා.. කලින් කිව්වනං උන්දෑ ගෙදර එද්දි අරං එන රෙදි හෝදන සබන් කිලෝ පහයි උදළු විසිකැති එක්කමයි මේකත් දාලා එවන්න තිබුන කියලා තමා කිය කිය බැන්නේ...ඒත් උන්දෑ එන වග මට කියලා නොතිබුන හින්දා මට ඔය වගක් කලිපනා උනේ නැහැ.. ඒ පාර තිස්ස අයියා තමුන්ගේ වැඩ පැත්තක දාලා කවුරු හරි ලංකාවට කඩං පාත් වෙන කෙනෙක් හොයන්න ඇවිද්දා මාර්තු 29 වෙනිදට කලියෙන් කැමරාවක් එවන්නය කියලා... ඒත් ඒකට හරියන කෙනෙක් හොයාගන්න අපිට බැරි උනා... කොහොම හරි අන්තිමේදී අද ලංකාවට ගොඩ බහින්න සූදානමින් ඉන්න දකුණේ පිටිසර පළාතක හාදයෙක්ව හොයා ගන්න පුළුවන් උනා...

පස්සේ මේ වැඩේ ඔය දකුණු පළාතේ උන්දැට කිව්වම මෑනුත් ඔය මොනවා නැතත් පොටෝ කන්න දස්සයෙක් හින්දා ඔන්න දැන් මෑනුත් දැන් කැමරාවක් තෝරන්න එකතු උනා... අන්තිමේදී මං අර කලින් කිව්ව ගේ දෝර අස්පස් කරලා රෙදි ටික හොදලා එහෙම යන්න ආව වාසනාවන්තයත් ආපහු ගෙහුං අත්වල කරගැට හොඳ වෙන්නත් කලියෙන් අර ඩබලටම එකතු වෙලා කැමරා තෝරන්න සැට් වෙලා තිබුනා... අන්තිමේදී පැය ගණන් මුං ටික රණ්ඩු වෙවී ඉඳලා අවසානෙදී ඔන්න ඕක තෝරගෙන තිබුනා... කලින් අපේ සිහින මලයත් ඕකම තෝරලා තිබුන හින්දා ඇත්තටම බලද්දි ඕක හතරදෙනෙකුගේ තේරීමක්...

ඉතිං ඔන්න ඔහොම කතා ගොඩක් මැද්දේ අවසානෙදි අද මට ඔය යාළුවා හම්බ උනා...ඒත් ඒ විතරක් නෙවෙයි ඕය කැමරා කතාව ආරංදි උනාම තවත් ඔටුදේ සේ වැසියෙක් ඕකට එකතු වෙලා උන්දෑ ගානේ මට තවත් ගැජමැටික් එකක් එවලා තිබුනා... ඔය තියෙන්නේ ඒකත් එක්ක කැමරාව තමා...

හොඳා නේද ඒ ජිගිරිමයිට් එකත්...

ඒ විතරක් නෙවෙයි ඕකත් එක්ක තව හරි අපූරු දේකුත් ලැබුනා..ඒක පුරාණ බ්‍රාහ්මීය හා නාගර අක්ෂරවලට සංස්කෘත ටිකක් වෙන්න කලවං වීමෙන් සැදුන හඳුනාගත නොහැකි අමුතුම භාෂාවකින් ලිය උන තීරු ලිපියක්..ඇත්තටම කිව්වොත් ඒකේ දිග අර මං කලින් වංගියක දාපු නිශ්ශංක මල්ල රජ්ජුරුවන්ගේ ගල් පොත කිව්ව සෙල් ලිපියට වඩා ටිකක් දිගයි... කොහොම හරි අවුරුදු ගාණකට පස්සේ සිංහලෙන් ලිපියක් අත් අකුරෙන් ලිව්වා කියලා තමා ඒකේ අවසානෙට යන්තං වගේ කියලා තිබුනේ...මං කෝකටත් කියලා ඒක අරං තිබ්බා පුරාවිද්‍යා දෙපාර්ථ මේන්තුවට යවලා ඒකේ තියෙන වැඩි විස්තර පස්සේ අහ ගන්න කියලා...ඉතිං ඕක එව්වේ කකුල්වලට බොහෝම ආස කෙනෙක්..ඒකනේ ඔය කකුල් තුනක්ම තියෙන එකක් එව්වේ... හැබැයි හොඳ වෙලාවට ඕකට සපත්තු ඕන වෙන්නේ නැහැ...

කොහොම උනත් මගේ හීනේ හැබෑ කරලා දුන්න හිතවතුනි නුඹලාට මගේ හදවත පතුලෙන්ම ස්තූතියි... දැන් ලෑස්ති වෙයල්ලා ඇස්වල පොට යනකල්ම පොටෝ බලන්න... මෙච්චර කාලයක් අර පුංචි ෆෝන් කැමරාවෙන් තොපිලට දුන්න වදේ අමතක කරලා මේකගන්න උදව් කලානං දැන් ඉතිං බොලාලට සිද්ධ වෙන විපත ගැන හිතා ගන්න වෙන්නෙත් බොලාලටම තමා...

ඉතිං අවසාන වශයෙන් තව එක දෙයක් කියන්න ඕන..ඒ තමා මං මෙච්චර කාලයක් වැඩ ගත්ත මගේ පුංචි යාළුවා..ඇත්තටම මහා ලොකු දේවල් නැතත් මං උයන පිහන දෙයක්..යන එන ගමනකදී දකින දෙයක් පින්තූරෙකට ගන්න මට උදව් කල මගේ දුප්පත් හිතවතා..උඹටත් හැමදාමත් ස්තූතියි... ජීවිතේ ලස්සන කරන්න මෙච්චර දවසක් උදව් කලාට...

ඔන්න ඉස් ඉස්සෙල්ලම අළුත් යාළුවගෙන් පරණ යාළුවව ගත්තා...

පොළොන්නරුවම එක මිටට...

ඕං ඉතිං පහුවදා උදෑහනක්කෙම නැගිටලා මංතුමා පිටත් වෙච්චි පොලොන්නරුවේ ඉතිරි වෙච්ච නටඹුන් එහෙම දැක බලා ගන්ට කියලා... මොන කෙහුර බලන්ටත් කලින් සුදාගින්දර නිවා ගන්ට එපැයි..හිමිදිරි පාන්දරින්ම කලින් දවසේ හවස ගෙහිං එළවළු රොටී කාලා තේ බිව්ව හෝටල් පුංචස අල්ලලා පානුයි පරිප්පුයි කොටා බාලා පෙලෙන්ටියක් එහෙම ගහලා හරියටම උදේ හයාමාර වෙද්දිම මං පුරා විද්‍යා භූමියට ඇතුළු උනා.. පොතේ හැටියටනං මේක ඇරලා තියෙන්නේ උදේ හතයි හවස හයයි වෙනකල් උනාට හයාමාරට මං ඇතුලට යන්ට යන‍කොට එතන හිටිය උන්නැහේලා ඒකට අවසර දුන්නා...

මෙතනදී මේක බලන උන්දලට කියන්ට විසේස කාරණාවක් තියෙනවා..ඒ තමා මොන ඉලව්වට ගියත් කලින් පල කියලා පරණ උන්දලා කිව්වේ නිකමට නෙවෙයි කියන කාරණාව... කවුරු හරි මේ දේවල් බලන්ට යන්ට හිතේ තියේනං හොඳට මතක තියා ගන්ට කස්ට දවාලේනං මේවා බලන්ට යන එක ඒ හැටි හොඳ දෙයක් නෙවී..යනවනං හැකි තරම උදෙන් රිංගන්ට ඕන..ඒකට හේතු කිහිපයක් තියේ..එයින් පලවෙනි එක තමා ඉර අව්ව... දහවල වෙනකොට ගිනි අවුව..දාඩිය මුගුරු හලාගෙන ඔව්වා බලන්ට යන එක ලේසි වැඩක් නෙවෙයි...දවල් දහය දහයාමාර වෙද්දී නටඹුන් බැලිල්ල එපා වෙනවා..ඒ තරමට අවුව සැරයි.. ඉතිං උදේම රිංගන එක හොඳා.. අනික තමා හොඳ පිංතූර ටිකක් ගන්ට තියෙන අවස්ථාව..ඒකට උත්තර ඔය උදවියට ලැබෙයි මං දැන් දාන පින්තූර දැක්කම..එක මනුස්ස පරාණයක්වත් නැතිව මේ පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමක් ඇති තැන්වල පින්තූර ටිකක් ගන්ටනං පාන්දර නොගිහින් බැහැ... නැත්තං නවය දහය වෙනකොට සෙනග පිරෙන්ට ගත්තම කිසිම විදියකින් කැමරාවක් අල්ලන්ට බැහැ මිනිස් පරාණයක් අහු නොවෙන විදියට...

ඒ වගේමයි පරිසරයේ තියෙන අලංකාරය... උදැහැනැක්කේ ගස් අතරින් යන්තමට වැටෙන හිරු රැස් අතරින් ඒ වෙනකොටත් වියැලෙන්න නොහිතපු තණ මත වැටුන පිණි පලස උඩින් පාද තියාගෙන නිවි හැනහිල්ලේ මේ දේවල් දකිමින් ඒ ඒ තැන්වල සුන්දරත්වය ඇස් දෙකින් උරා ගනිමින් අතීතයත් එක්ක බද්ධ වෙලා සිහින ලොකේක පාවෙන්ට මේ උදෑසන හරිම වටිනවා... ඒ හින්දා මං කියනවට එකම එක පාරක් හරි කලින් දවසේ ගෙහුන් පොලොන්නරුවේ නැවතිලා පහුවදා උදෑහැනැක්කෙම යන්ට මේවා බලන්ට..අත්දුටුවයි සත්තයි කිසිම කෙනෙක්ට ඒ ගමන ජීවිතේට අමතක වෙන එකක් නැහැ... දැන් මං මේ හැම එකක් එක්කම ගෙනාව පුංචි පුංචි තොරතුරු උනත් මං කොහේවත් ලියං ආව ඒවා නෙවෙයි..එතනදී තිබුන විස්තර පලකවල තිබුන මං හිමිං සීරුවේ කියවපු දේවල්... හරිම ලස්සනට මතකේ හිටිනවා ඒ නිසංසක පරිසරයත් එක්ක...

හරි එහෙමනං අපි පිළිවෙලකට බලාගෙන යමු මම දැකපු දේවල්...

දළඳා මළුවට පාර...

මෙන්න අංක දෙක ශිව දේවාලයට පාර...

මෙන්න මේ පාර දිගේ ඇතුළු නුවරට යන්න...

අංක එක ශිව දේවාලයට යන්න...

පබළු වෙහෙර දැක බලා ගන්න...

මේකෙන් ගියෑකි මැණික් වෙහෙරට...

මේක යන්නේ රංකොත් වෙහෙරට...

ගල් විහාරයට යන්නේ මෙතනින්...

ආළාහන පිරිවෙනට ගොඩ වෙමු මෙතනින්...

නෙළුම් පොකුණ දැක ගන්න යන්න මෙතනින්...

ඔන්න තියෙනවා තිවංක පිළිම ගෙය...

ඊ ළගට තියෙන්නේ මටත් හරියටම විස්වාස නැති

දෙමළ මහා සෑය...

අවසානෙටම නයි පෙණ විහාරය...

ඔය තැන් හැම එකක්ම බොහෝම අපූරුයි..ඔතනින් දළදා මළුවේ ඇති පොලොන්නරුව වට දාගෙය සහ ථූපාරාම පිළීම ගෙයත්..නිශ්ශංක ලතා මණ්ඩපයත් වගේම...

ඇතුළු නුවර තියෙන වෛජන්ති ප්‍රාසාදයත්...

ආළාහණ පිරිවෙන් බිමේ ඇති ලංකාතිලක විහාරයත්..බද්ධසීමා මාලකයත්...

එතනින් ගිහාම ඈතින්ම තියෙන තිවංක පිළිම ගෙයත් නැරඹන්නම වටින දේවල්..එතකොට ගල් විහාරය ගැන මං අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නැහැ...

හැබැයි ඔය තැන්වලින් මං ආසම තැන පබළු වෙහෙර තමා..ඒක මෙහෙම කිව්වට වැඩක් නැහැ..එතනට ගිහිල්ලා අර මං පෙන්නලා තියෙන කුඹුක් හෙවනේ ඉඳන් වෙහෙර දිහා බලලම ඉන්න ඕන...

ඔන්න යාන්තං ඒ ටික ඉවරයි..හිමිං සීරුවේ නිවී හැනහිල්ලේ බලන්නයි තියෙන්නේ... ඔන්න පහතින් තියෙනවා යන කෙනෙකුට පාර හොයා ගන්න නියම මැප් එක..සම්පූර්ණ පොලොන්නරු බිමේම...

1-පොත්ගුල් වෙහෙර

2-දීප උයන

3-සීත මාළීගය

4-කෞතුකාගාරය

5-දළදා මළුව

6-අංක දෙක ශිව දේවාලය

7-ඇතුළු නුවර

8-පබළු වෙහෙර

9-අංක එක ශිව දේවාලය

10-මැණික් වෙහෙර

11-රංකොත් වෙහෙර

12-ආළාහණ පිරිවෙන

13-ගල් විහාරය

14-දෙමළ මහා සෑය

15-නෙළුම් පොකුණ

16-තිවංක පිළීම ගෙය

17-නයි පෙණ විහාරය

2500න් කන්න පුළුවන්ද..? මාරයාගේ අත්දැකීමෙන්...

තැටිය රත් උන වෙලාවට ඕන රොටිය පුච්චන්න... බන්ධුල ලොක්කා තැටිය රත් කරලා ඒක ගින්දර පාටටම හැරෙව්ව වෙලාවේ මං හිතුවේ පාමංකඩ කරුණානායගම් ගොයියා තලයි තැලිල්ලක් කියලා තැටියේ පලු යන්නම.. කොහේද ඊට හොඳයි අනිත් පැත්තෙන් දෙකේ පන්තියේ ළමයෙක් දැම්මනං... පාමංකඩ කරුණානායගම් තැටියට තෙල්දාලා රස්නේ අඩු කලාද මංදා..ඒත් ඉතිං දැන් තමා හොඳම වෙලාව රොටිය පුච්චන්ට...

හරි මුලින්ම කියන්න ඕන මං දන්නේ නැහැ රටේ ලොකේ ලොකු ලොක්කෝ කොහොම කනවද කියලා.. ඒත් මං ආස්සරේ කරන පොඩි මිනිස්සුන්ගේ විය හියදං ගැනනං පොඩි අවබෝධයක් මට තියේ... ඒත් ඔය දෙපක්සේ ගැනම මං කියන්න යන්න ඕන නැහැ..මං මගේ කෑම ගැන කිව්වම කතාව කම්මුතුයි... මොකද මහින්ද අයියට කඩේ යනවට අමතරව මං මට උයා පිහා ගන්න බඩු මුට්ටු මිලට ගන්න අහල පහල සිල්ලර කඩේකට.. ඉරිදා පොළට ඒ වගේම මාසෙකට දවසක්වත් නිට්ටඹුවේ ෆුඩ් සිටියට හරි නිහාල් සුපර් එකට හරි ගොඩ වැදෙනවා.. මොකද ඔය තුන හතරෙන්ම ලාබෙට ගන්න පුළුවන් මොනවද නුපුළුවන් මොනවද කියන එක ගැන මට හොඳ අවබෝධයක් තියෙන හින්දා... ඒ ඒ දේවල් ලාභයටත් කොලිටියටත් ගන්න පුළුවන් තැනකින් ගැනීස තමා මගේ පුරුද්ද... ඉතිං මං මේ කතා කරන්නේ මගේම අත්දැකීම් උඩ පිහිටලා මිසක ඔය ආර්ථීක විජ්ජාව ගැන කප් ගහපු..ඒත් හත් අවුරුද්දකින්වත් බඩුවක් ගන්න කඩේකට නොගිය මැති ඇමැතිවරුන්ගේ විපක්ෂ මංතිරිලාගේ දර්ශනයෙන් නෙවෙයි...

සාමාන්‍යයෙන් මට හාල් කිලෝ එකෙන් වේල් 6ක් කන්න පුළුවන්... ඕනනං වේල් හතරෙන් උනත් ඉවර කරන එක මට මහ කජ්ජක් නෙවෙයි..ඒත් එහෙම කාලා දවස් දෙකෙන් බඩ ගෙඩිය කල ගෙඩිය වගේ වේගන එන හින්දා එහෙම කන එක අල්ලලා දාලා දැන් ටික කලක් වෙනවා.. ඒ වගේමයි කිලෝ එකෙන් වේල් අටක් කන්නත් බැරි නැහි..ඒත් එතකොට ඊ ළග වේලට කලින් අතර මැද බඩගිනි වෙනවා..කාලත් බඩගින්නේ ඉන්න පුළුවන්යෑ මහත් වෙන එක අඩු කරන්න කියලා.. ඉතිං වේල් හය තමා ගාණ... ඒත් හරියටම කිව්වොත් හාල් ග්‍රෑම් 150ක් තමා නියම ගාන කෙනෙකුට කන්න සුදුසු..හැබැයි ඒකට සරිලන්න අනික් එළවළු පලා වර්ග මස් මාළුත් යහමින් යෙදෙන්න ඕන... ඉතිං ඔය මැන මැන කෙරිලි වෙන්නේ නැති හින්දා කොහොම හරි හාල් කිලෝවෙන් වේල් හයයි කතාව ඉවරයි...

එතකොට මං සාමාන්‍යයෙන් සුදු කැකුළු සම්බා හාලට වගේම සාමාන්‍ය සම්බා හාලටත් කැමතියි... හැබැයි අර ස්ටීම් සම්බානං නෙවෙයි.. ඒක හෝදන්න ගියාම අතේ තෙල් වගේ ගතියක් හිටින නිසා මං ගන්නේ අර ටිකක් අව පැහැයක් ගත්ත පොලිෂ් නොකල සම්බා තමා ඉඳ හිට ප්‍රයිඩ් රයිස් එකක් හදනකොට ඒ වෙනුවෙන් ගන්න කීරී සම්බා ටිකකුත් ගෙදර කොයි වෙලෙත් තියා ගන්න එක පුරුද්දක්... මේ දවස්වල සුදු කැකුළු සම්බා සහ සම්බා මිල රුපියල් 66ත් 72කත් අතර වගේ තියෙනවා.. කීරි සම්බානං 90 ට ගතෑකි සමහර තැන්වල 100ටත් තියෙනවා... කොහොම උනත් හාල් කිලෝ 15ක් ගත්තොත් මට මාසෙකට යනවා රුපියල් 1050ක් විතර...

ඊ ළගට පොල්... ඉස්සරනං හිටු කියලා පොල් නාස්ති කලත් දැන් මට වැඩේ ගානට අහු වෙලා තියෙන්නේ...කොහොම උනත් මාසෙකට පොල් ගෙඩි 08ක් විතර යනවා..ඒ කියන්නේ ගෙඩියක් 30 ගානේ තිබ්බොත්...240 යි (මේ දවස්වල මෙහෙ පොල් 25ත් 35ත් අතර ඇත.මං ගන්නේ මධ්‍යම ප්‍රමාණයෙන්..)

මාසෙකට බිත්තර 20ක්නං කැවෙන එක වලක්වන්න බැහැ.. බිත්තරයක් රුපියල් 9 යේ ඉදලා 11 වෙනකල් තියෙනවා..මං ඊයේ ගත්තෙත් 10 ගානේ.. ඒ කියන්නේ 200යි...

කරවල මගේ කෑමේ අනිවාර්ය අංගයක්... හාල් මැස්සෝ දෙසිය පණහක් රුපියල් 80ක් වගේ වෙන්නේ.. මං ආස කරන කීරමින් තොණ්ඩයෝ රුපියල් 90ට පොලේ තියෙනවා... බල කරවල ‍සීය 60 ක් වගේ තමා මතක.. කොහොම උනත් පොලේ ගිය වෙලාවක රුපියල් තුන්සීයක කරවල ගත්තම මට මාසයකට ඇති... ඊ ළග පාර ගිය වෙලේට ඕනනං ඒ ගන්න විදියත් ගණනුත් මං ටක්කෙටම දාන්නං.. එතකොට කරවල වලට 300 යි

ඊ ළගට එළවළු.. මේ දවස්වල කෝකත් පන්සීය 30යි 40යි... මට එළවළු ගන්නකොට රුපියල් 15ක ප්‍රමාණය සෑහෙනවා...ඒ කියන්නේ ග්‍රෑම් 200ක් වගේ... හැබැයි මාසේ දවස් 30ම එළවළු භාවිතා වෙන්නේ නැහැ..ඔය අල පරිප්පුවලටත් කලක් යන්න එපෑ.. ඒ හින්දා දවස් 25කට එළවළු ගත්තොත් 375ක් වගේ...

පරිප්පු රුපියල් 100කත්.. අල රුපියල් 100කත් ගත්තම ඒ ටිකත් ඇති..එතකොට අල පරිප්පු දෙකටම 200යි.

ඊ ළගට මාළු... මං සාමාන්‍යයෙන් මස් මාළු දෙක පස්සේ හුගක් එළවන්නේ නැහැ..ඒ කන්න අකමැත්තක් හින්දම නෙවෙයි..ආයේ බොරු උපාසක ටෝක් වැඩක් නැහැනේ.. මට ඔය දෙක උයන්න ඒ හැටි කැමැත්තක් නැහැ.. ඒත් මාසෙක තලපත් දෙසිය පණහක් වගේත් පොඩි සොසේජස් පැකට් එකක් එහෙමත් ගැනෙනවා... තලපත් මේ දවස්වල පන්සීය 320ත් 340ත් අතර තියෙනවා... ඉතිං ඔය දෙකටත් මාසෙකට රුපියල් 300ක් විතර අහක් කලාම ඇති.මස්නං ගෙන්නේ එහෙමත් දවසක... ඕක ගෙනත් කප කප උයනවට වඩා ලේසියි රුපියල් 60ක් දීලා දැල් කඩෙන් මස් එකක් අරං එනවා...

ඉතිං ඊ ලගට පලා වර්ග ගැන..මොකද මගේ කෑම වේලේ අනිවාර්ය අංගයක් ඒක..ඒත් එතනදී පොඩි දෙයක් කියන්න ඕන ඒවට මට වියදං වෙනවා අඩුයි.. ඔය ගොටුකොල මිටියක් එහෙමත් නැත්තං කොළ ගෝවා ගෙඩියක් ගත්තොත් ඇර මට මඤ්ඤොක්කා කොල.. වැල් කොහිල දළු.. කතුරුමුරුංගා කොල.. ෆැෂන් ෆෘට් කොල..එතනින් ගිහාම ජපන් බටු කොල කිරි මදු වැල් කොල.. මෑ දළු..වගේ දේවල් ඕන තරං නිකං ලැබෙනවා... ඒ කියන්නේ ඒවා මං වැඩ කරන තැන ඕන පදං ඔහේ වැවෙනවා..මං එව්වට සාත්තුවක් එහෙම දෙනවා... ඉතිං ඔය ගොටුකොල වගේ දේවල්වලට ගියොත් ඇර මට මාසෙකට රුපියල් 50කට වඩා ඔව්වට වියදං වෙන්නේ නැහැ..ඒත් කෑම පිඟානේ එක අංගයක් ඔය විදියෙන් පිරි හැහෙනවා.. ඒ හින්දා අනිත් අය කොල කඩෙන් ගන්නවනං ඔව්වට වෙනම ගානක් එකතු කරන එකයි ඇත්තේ..ආයේ බොරු මොකටද..?

එතකොට ඊ ලගට දුරු මිරිස් ,තුනපහ ,ලුනු ,ලූණු ,අමුමිරිස් ,තක්කාලි ,පොල් තෙල්,සෝස්.. වගේ දේවල්වලට යනවා තව රුපියල් 400ක් විතර මාසෙකට...ඔය ඉතිං උපරිම කිව්වේ..ඔයිට අඩු මිස වැඩි නැහැ...

ඊ ළඟට ගෑස්..මගේ ගෑස් සිලින්ඩරෙන් මාස දෙකක් කවර් කලෑකි..ඒ කියන්නේ ගෑස්වලට මාසෙකට 170ක් වගේ...

ඒ කියන්නේ ඔය ටිකට රුපියල් 3285ක් වගේ වෙලානේද..?ඒත් ඔය ගණන් රවුං කිරිල්ලෙන් ඔච්චර වැඩි උනා මිස ඇත්තටම ඕක තවත් ටිකක් අඩු වෙනවා...

ඕකට තව එකතු වෙන්න ඕන සීනි කිලෝවක්..නෙස්ටමෝල්ට් පැකට් එකක්.. ටී බෑග්.. කෝපි.. බිස්කට් වගේ දේවල්... හැබැයි මං ටිකක් තේ බොනවා අඩු කෙනෙක්.. සාමාන්‍යයෙන් මට සීනි කිලෝව පිටි පැකට් එක මාස දෙහෙකටත් ඇති වෙන වෙලාවල් තියේ...ආන්න ඒ ටිකත් එකතු වෙලා කොහෙන් කොහොම කැරකුනත් මට මාසෙකට කාලා..තේ බීලා ඉන්න 3500ක්නං යනවා ආයේ ඒකේ දෙකක් නැහැ... මං සාමාන්‍යයෙන් මගේ බජට් එකෙන් ඔය ගාන අහක් කරනවා කෑමට... ඔන්න ඇත්තම කතාව... මංදන්නේ නැහැ ඔය මං කාලාද නොකාලද කියලා.. ඒත් බතකුයි එළවළුවකුයි කරවල බිත්තර මාස් හෝ මාළු එක්ක පලා මැල්ලුමකුත් එක්ක මං බත් ඩිංග ගිලිනවා... එයිට වඩානං ඕන කියලා මට හිතෙන්නේ නැහැ..ඒත් ඒක එහෙම නොවන අය ඉන්නවා කියන එක මං දන්නවා..කෑම වේලකට එළවළු තුනක්..මස් මාළු.. අනිවාර්යයෙන් තිබිය යුතු අයගේ වියදම මෙයිට වැඩියි කියන එකත් බොරුවක් නෙවෙයි..ඒකේ ඇති වැරද්දකුත් නැහැ..තමන්ට තියෙන නිසා සහ තමන්ට ඕන නිසා එහෙම කන එකේ මොන වරදක්ද..? ඒත් මගේ කෑමනං ඔහොම තමා... හැබැයි එකක් කියන්න ඕන 3500න් මං හොඳට කලා ජීවත් වෙනවා...

එතකොට මේ බන්ධුල ගොයියා කියන්නේ මොකක්ද.. 2500න් බැරිද..?

පුළුවන්...කවුද බෑයි කියන්නේ..එහෙම බැහැ කියනවනං මං ඒකත් ඔප්පු කරලා පෙන්නන්නං...හැබැයි කනවා බොනවා ඇර අර ජීවත් වෙනවායි කියන වචනෙන් දාන්න පුළුවන් වෙයිද මංදා...කන්න පුළුවන් ඉන්නත් පුළුවන්... හැබැයි ජීවත් වෙනවදනං මංදා...

තව ඕකට එකත් කරන්න දෙයක් තියේ... මගේ යටතේ වැඩ කරපු මනුස්සයෙක් හිටියා උන්නැහේ මාසෙකට 12000ක් පඩි ගත්තා.. ඒ අරගෙනත් ළමයි දෙන්නෙකුට කාන්න අදින්න දෙන ගමන් උගන්නලා මෑනුත් හොඳට අඩියක් පුඩියක් එහෙම දවස ගනේ ගහලත් හිටියා...මෑන්ගෙන් මං අහපුවම ඕක කරන්නේ කොහොමද කියලා මෑන් ගණන් හදලා පෙන්නුවා ගෙදර වියදම යන හැටි... ඒකේ හැටියට වැඩිම වියදං යන්නේ බාල කෙල්ලට පන්ති යන්න..ඉගෙන ගන්න දේටයි..කෑමට හතර දෙනාටම වියදං කරන්නේ මාසෙටම 5000යි..හැබැයි පොල් වත්තෙන්..එළවළු පලාත් වැඩි හරියක් වත්ත පිටියෙන්ම තමා... හාල් ගන්නේ නැහැ කුඹුරු තියෙන අයගෙන් මෑන් වී අරං කොටව ගන්නවා... පොරගේ ගෑනි එහෙං පිටිංම වත්ත පිටිය හා කුස්සියට කලමණාකරණයේ කප් ගහපු අටේ පන්තියට ඉස්කොලේ ගිය උන්දෑ කෙනෙක්... එහෙම බුවාලත් නැත්තේ නැහැ... ආ හැබැයි කියන්න ඕන මෑන් හෙන අලියා... මොකද පොර ඔහොම කන ගමන් හවසට සීයක කසියා ගහලා මහින්දට පලු යන්න බැන බැන "ඩී එස් සේනානායක"ගේ ගුණ කිය කිය ඇවිදිනවා.. පොරත් සේනානායක කෙනෙක්..ගමත් දැදිගම කිට්ටුව...

ඉතිං කොහොම උනත් ඔන්න මගේ පැත්තෙන් මං මාසේ වියදම දකින හැටි මේ දවස්වල...

අන්තිමට ඉතිං බන්ධුල උන්නැහේ ගැනත් කියන්න එපෑ... ඔය ගොයියම තමා රනිල් උන්නැහේගේ ආණ්ඩුවේ ඉන්න ගමන් රින ධන උනා කියලා කෑ ගැහැවුවෙත්... ඒ දවස්වලත් අපිටනං වෙච්ච ධනයක් දැනුනේ නැහැ.. ඒ හින්දා ඒ කාලේ වගේම අදටත් ඔය ගොයියා කියන දේවල් ඒ හැටි කනකට අරගෙන බැහැ..එයිට හොදයි අර අපේ සේනානායකගේ පවුලගෙන් ආර්ථීකේ ගැන අහනවා...

පසු සටහනකි...

මේකේ කාට කාටත් ලොකු අවුලකට වගේ තිබුනේ මෙන්න මේකනේ...

මං පාවිච්චි කරන්නේ ආන්න ඒක..ඕකේ ලිප බොහෝම අරපිරිමැසුම් දායකයි..හොඳින් දැල්ල පාලනය කරන්න පුළුවන්..ඒ වගේම ගෑස් ලිපක වැදගත්ම අංගයක් වන මහ බොහෝ දෙනා නොදන්න දෙයක් තමා ගෑස් ලිප යටින් තියෙනවා වාතය යම් ප්‍රමාණයකට මිශ්‍රවීම පිණිස පොඩි කව්ළුවක්..ඕක අරින්න වහන්න පුළුවන්..ඒත් හුග දෙනෙක් දන්නේ නැතිව ඒක වහලම තියෙනවා..ඉතිං හිටු කියලා ගෑස් පිච්චෙනවා... මගේ ලිපේ ඕක වහන්න බැහැ..කොයි වෙලෙත් විවෘත වෙන්ට් එකක් තියෙන්නේ.. පොඩ්ඩක් අද ගිහිල්ලා ලිපට යටින් බලන්න දන්නේ නැති අය.. මේක මේ පෝස්ට් එකට අදාල කරුණක් නෙවෙයි..ඒත් හුග දෙනෙකුට තව කීයක් හරි ඉතිරි කර ගන්න පිටුවහලක් වේවී කියලා හිතලා දැම්මේ..

ඔය දැල්ල පාලනය කිරීමට තියෙන නොබ් එකට යටින් පොඩි ආධාරකයක් තියලා මං හුගාක් වෙලාවට ඉතාමත් සියුම් දැල්ලකුත් පාවිච්චි කරනවා..ඒ නොබ් එක ගානටම ලොක් කරලා තියා ගන්න...ඒ හරහා මැටි ඇතිළියේ උයන කොට අඩු රස්නයකින් වැඩි වේලාවකින් උයන දේවල් හදා ගන්න පුළුවන්...තව හුගාක් දේවල් තියෙනවා විස්තර කරලා දෙන්න..ඒත් මේ වර්ගයේ ලිප් ඔයාලා පාවිච්චි කරනවා අඩු හින්දා තේරුමක් නැහැ.. කොහොම උනත් මං දර ලිපක් පාවිච්චි කලත් ඒක කලමණාකරණය කරගන්න හොඳින් දන්නවා... නාස්තිය කියන දේ මගේ පොතේ නැත...

ඔය ගෑස් එක දැනට මාස හත අටකට කලින් 260කට තිබිලා දැන් 340ක් වෙලා තියෙනවා... මට ඒකෙන් දවසකට බතකුයි මාළු දෙහෙකුයි හදා ගෙන දවස් 55ක් විතර ඇද්දෑහැකි ගේමක් නැතිව..හරියට ගෑස් එක ඉවර වෙන දවස මට අනුමාන කරන්නත් පුළුවන්...

මේ ටික කිව්වේ කට්ටියට තිබුන ලොකුම අවුල පැහැදිලි කරලා දෙන්නයි..බොහෝම ස්තූතියි...