ඔයාලට කියන්න මෙයාලා...

මේ ලාස්ට් මන්ඩේ.. (ඔව් ඔව් යකෝ ගිය සඳුදා..ඒ කිව්වේ පෙරේදා තමා..) උදේ පාන්දර මම නැගිටින කොට මුළු සරුවාංගෙම නිකං ගල් රෝලකට අහු වෙච්ච පොල් ලෙල්ල වගේ තලා දාපු ගතියයි... ඉහ පුපුරන්ට එනවා කැක්කුමට... බෙල්ල රස්නෙයි නිකං දුං දාන කොත්තු තැටිය වගේ... කොටින්ම කිව්වොත් කෙලින් හිට ගන්ට බැරි තරං...

ඒත් ඉතිං එහෙමයි කියලා නිකං හිටියැකිද ආයිබෝං... මොකද අපිත් කන්න බොන්න එපාද..? ඒ හින්දා කොහොමින් කොහොම හරි මූණ කට හෝදං පැනඩෝල් දෙහෙකුයි පිරිටන් පෙත්තකුයි ගිලලා දාලා ආයේ වැටුනා පැයක විතර කෙටි නින්දකට...

ඔය උණ ගැණුනම තියෙනවා නේද මෙයාලා... එහෙම වෙලාවට මගේ තියරිය තමා හොඳට කාපං... හොඳට නාපං... දපලා බුදියං... ආයේ ඉතිං දෙවරුවෙන් කෙලින් හිට ගතෑකි...

කනවා කිව්වමත් ලේසිද මෙයාලා... කට කාරන තිත්ත නෙව ඔහොම වෙලාවට... ආන්න ඒ හින්දා මං කොරන්නේ මොන අමාරුවෙන් හරි..කුස්සියේ මේසෙ හාන්සි වෙලා හරි ඔය වගේ වෙලාවට බෙරි වෙන්ට බත් ටිකක් උයාගෙන තලනවා හොඳ වෑයින් පොල් සම්බෝලයක්... ඒක හැබැයි ලෙඩ වෙලා ඉන්න දවසට ඇර හොඳින් ඉන්න දවස්වලට කන්ට ලේසි නැහැ... ආයේ ඉතිං මදි නොකියන්ට දානවා සුදු ළුණූ ගම්මිරිස්... කාලා විනාඩියක් යද්දී නහයෙන් එනවා සුදුළුණූ සුවඳ... අනිත් එක තමා ඕකට කෑලි මිරිස් එහෙම දාලා හරියන්නේ නැහැ.. කොයි ලෝකෙන් හරි වේලිච්ච මිරිස් කරල් හත අටක් තලන්ට ඕන ටිකක් විතර කෑලි හිටින ගානට... 

මගේ හොද වෙලාව කියන්නේ මේ දවස් කීපෙකට කලියෙන් අර මං ගෙදර ගෙහුං ආවේ.. ඔව් ඔව් අර බිලිං මල්ල එහෙම උස්සං ආව දවසේ තමා.. ආන්න එදා මං අපේ අම්මට උයන පිහන බඩු මුට්ටු ටිකක් අරං දෙන්න උන්දැත් එක්ක සිල්ලර කඩේකට ගිය වෙලේ උන්දැට අරං දෙන ගමන්ම ආයේ මෙහෙ ටිකක් හොයන්න කරදර හින්දා වේලිච්චි මිරිස් කරල් ගෑරැං දහයක් විතර ඇන්න ඇවිත් තිබුනා... අම්මා හිනා වෙලා “ඔය මොකෑ.. කොළඹ මිරිස් නැතිවෑ..“ කියලා ඇහුවම ඉතිං මං කිව්වා.. “තියෙනවානං ඇති.. ඒත් ඉතිං මේ ගංවල කඩ වලින් වගේ ගැරැං දහය පහ කිරන තැන් එහෙ හොයන්න ගිහාම පණ යනවා.. මොකද මෙව්වා කිලෝ ගණන් අරං මං මිරිස් මෝලක් දාන්ටයෑ“ කියලා... 

අන්න එහෙම කොහොමින් කොහොම හරි මිරිස් කරල් ටික ගෙදර තිබුණ හින්දා කොල්ලා.. (ඔව් යකෝ.. ඇයි අවුල්ද..? :P ) ගොඩ ගියා... 

ඉතිං ආන්න එහෙම යහමින් කලමනා දාලා ගිණි පිට වෙන්න සම්බෝලයක් තලාලා.. කටට හොඳට රහ දැනෙන විදියට ලුනුයි දෙහියි කලවං කොරලා හදා ගත්ත සම්බෝලත් එක්ක ඔහොම වෙලාවට එක දිගට බත් කෑහැකි මටනං... ආයේ අර තිත්ත ගතිය මතු වෙන්නේ නැහැ...

ඔහොම ගිනි පිටවෙන්න සම්බෝලේ හදා ගත්තම ආයේ ඒකේ තවත් අමතර වාසියක් තියෙනවා... ඒකත් මේ රෝගෙට හොඳ ප්‍රතිකර්මයක්... මං ඒක පස්සේ කියඤ්ඤංකෝ...

ඉතිං මූලික පොරතිකර්මය වෙච්ච බුරිය උල් වෙන්න කෑම වගේම දෙවැනි කාරනේ වෙච්ච නෑමත් වැදගත්... හොඳට දාඩිය යන්න.. ඇගේ රස්නේ නිවෙන්න නාන්න ඕන එක හිතිං... ආයේ බය වෙලා පස්ස ගගහා හිටියොත් බඩුම තමා...

නාලා කාලා අහවරනං ඉතිං බුදියන එකයි තියෙන්නේ දපලා... ඔය ටික හරියට උනාම හතරවෙනි කාරණයක් නිකංම සැට් වෙනවා...

ඒ කිව්වේ..?

ඒක තමා මං අර කලින් කිව්වේ.. සැරට පොල් සම්බෝල එක්ක බත් කෙලපං කියලා... ආයේ ඉතිං නාලා කාලා දපලා ආවට පස්සේ කාපුවෑ තිබුන මිරිස් සැරට වැසිකිලි යෑම නිකං ඉරාකෙට මිසයිල ගහනවා වගේ සැපට කෙරෙනවා... ඔයාලාට කියන්න මෙයාලා ඕකත් හරිම වැදගත් කාරණාවක් ඔය වගේ වෙලාවට... හොඳට බඩ සුද්ද වෙන්න තියා ගත්තමත් ඇගේ තියෙන සෑහෙන තරමක් අසනීප කරදර අහක යනවා... හැබැයි ඉතිං අතීසාරෙට ආවොත් ඒවට මං නැහැ.. හොඳ වෑයින් අමුඩ කෙටියං ගහගන්න තමා වෙන්නේ.. නැත්තං කොණ්ඩ කැවුමක් නොපිට හරෝලා ගිලින එකයි...

ඉතිං ඔන්න ඔය වගේ තියරියක් මගේ තියෙන හින්දා කොහොම හරි ටිකක් නිදාගෙන ඉදලා නැගිටලා ගෙනල්ලා තිබුන පාන් කෑල්ලකුත් ගිලලා දාලා... හෝව් හෝව්... මහ ලොකුවට බතුයි සම්බෝලයි ගැන කියලා කෙලින්නේ පාන්ද කියලා අහන්ට ඔට්ටු නැහැ... ඇයි යකෝ මේ උදෑහනේ මට මේ අමාරු පිට බත් ඉවුවැකිද..? අනික උදේම යන්ට දා ගත්තු ගමනක් තියෙද්දී කුස්සියේ හැරි හැරි හිටියැකිය..?

ආන්න ඒ හින්දයි අතට අහු උන දේ ගිල්ලේ ගෙදර ඇවිත් බත් තම්බනවා කියලා හිතං... එහෙම හිතලා යන්තං කඳ කෙලින් කොරං ගියා කොරන්ට තිවුන කාරණාව කරන්ට... ඒ කිව්වේ මගේ බඩ රස්සාවට අදාල දෙයක්... ඔව් ඉතිං කේන්දර වගයක් බලන්ට තමා...  ආයේ ඉතිං උණ නෙවෙයි කෙලඋණ උනත් පොරොන්දු වෙච්ච දේට යන්ට එපෑ... මේ දවස ගත්තු උන්දලා ඒක වෙන් කොරගත්තේ අප්පිරියල් මාසේ මැද දිහාවේ.. එහෙවු එකේ එක පාරට උදේ පාන්දර කිව්වැකියෑ “අද මට සනීප නැහැ පස්සේ දවසක එඤ්ඤං“ කියලා... පොරොන්දුවනං පොරොන්දුව... 

කොහොමින් හරි ඒ ගෙහුන් ඔන්න මං වැඩේ කොරගෙන යනවා... ලේසි නැහැ.. කේන්දරම හත අටක්... මං දැන් ගෙදර අප්පලා..අම්මලා.. පුතාලා වට කරං මේක කොරං යන කොට මෙන්න බොලේ “පෝප්..පෝප්... පෝප්..පෝප්...“ ගානවා... බැලින්නං මගේ ටැලිපෝන් කටුව... වැඩක් කරන වෙලාවට මං ඕක දිහා ඒ හැටි නොබලනවා උනත් මං බලාපොරොත්තුවෙන් හිටිය කෝල් එකක් තිබුනා ඔය පිං අතේ වැඩක් සම්බන්ධව... ඒකවද්ද කියලා හිතලා ගෙදර අයට තත්පරයක් ඉන්ට කියලා ගත්තා පෝන් කටුව අතට...

හුටා මේ අපේ සාඩම්බොර බ්ලොග් නංගි කෙනෙක්නේ... කෝල් එක අරගෙනත් බැහැ.. ඒත් නොගෙනත් බැහැ. මොකද උන්දෑත් අර මං කිව්ව පිං අතේ වැඩේ ගැන කාරණාවක් අහලා උදේ පාන්දරමත් කෝල් කරලා තිබුන හින්දා... අනික මයේ උපන් දිනේ දවසේ.. ඒ කිව්වේ ඉරිදා දවාලේ මතක් වෙලා ( හරි කොහෙන් හරි දැකලා හරි.. :D ) මට කතා කොරලා සුභ පතාපු කෙනා වෙච්චි... කෝකටත් කියලා එබුවා බටොං එක..තියා ගත්තා කන ගාවින්... මෙන්න ඉතිං ටකරමට බොරළු කෙලින්නැහේ මේකි කියෝගෙන යනවා... මුලින් කිව්ව මෙලෝ දෙයක් ඒ හැටි පැහැදිලි නැහැ.. නිකං මේක රුහුණු කුමාරි වගේනේ කියවං යන්නේ... ඒත් එක පාරටම මෙන්න මේකි අහනවා...

“මේ ඒක නෙවෙයි අයියේ ඔයා බැන්දා කියලා ආරංචියක් ආවා..ඇත්තද අනේ ඒක..?“

මට නේද ඌරු ජුවල්.. ඇයි යකෝ මේ වැදගත් කාරණාවකට වෙන්න ඇතිය කියලා හිතලා ගත්තු මොඩකොම... මං ඉතිං හිතිං තොට කියලා හිතන ගමන්... කටින් කිව්වා

“යකෝ **** මං මේ කේන්දර වගයක් බලන්න තැනකට ඇවිත් ඉන්න ගමන්.. පස්සේ අහපිය අහන එකක්“ කියලා...

“හරි හරි අයියේ... ඉතිං ඒක විතරක් කියන්නකෝ...“

හනේ හත් ඉලව්වේ මිනිහෙක් හම්බ කොරං කන රස්සාව කොරන වෙලාවට ඒකට බාධා කොරනවද මිනිස්සු.. ඒකටත් එක්ක මෙන්න මේ උන්දෑ... මට ඉතිං ඕං මේකිගේ හතර වරිගයම සිහි පරාද වෙනවා... ඒ මදිවට මගේ පෝන් එකේ ටිකක් සද්දේ පිටට ඇහෙන ගානට තියෙන්නේ.. මොකද පාරේ යන එන වෙලාවට එන කෝල් ඇහෙනවා මදි හින්දා... දැන් මං දන්නවා වටේ කට්ටියටත් මේක ඇහෙනවා කියලා... අනික ඉතිං කොහොම කිව්වත් මේකි නෙවෙයි ඕපේ අහගෙන මිසක් අතාරින්නේ... මං දන්නවනේ නගාගේ හැටි.. ඕපයක් කිව්වොත් ඉතිං මේ නගා එතැන ඇති සුටුස් ගාලා... හනේ හම්මපා අර බැඳලා ඉන්න හාදයාට හවස ගෙදර ආහම කන් දෙකේ ඇබ ගහගන්න වෙනවා ඇති මෙයා එක්කාසු කොරලා දිග අරින ඕප මල්ල අහං ඉන්න ගෙහුං...

නටාපං කියලා කියලා මං පෝන් එක තිබ්බා... අර මනුස්සයෝ ටිකත් බලං ඉන්න හින්දා මං කිව්වා “ඔන්න මිනිස්සුන්ට තියෙන පුරස්න... රටේ ලෝකේ ජීවන වියදම අරක මේක නෙවෙයි මේ මං බැන්දද කියලා හොයන එක“ කියලා.. උන්දලත් හිනා වෙනවා මේක බලං ඉඳලා...

ඉතිං කොහොමින් හරි බලන්න ගිය ගානටත් වඩා කේන්දරයක් බලලා ආපහු එන්න පිටත් වෙද්දී මට නිකං උන්නද මලාද කියලා තේරුමක් නැහැ.. කොටින් පස්සෙන් පහු කල්පනා කොරලා බැළුවම ආපහු බයිසි මොටෝ එකේ ගෙදරට ආව හැටි මගේ මෙමරි කාඩ් එකේ නැහැ... ඒ තරමට හාන්චි පයිස්...

ආයේ මොනවද ඉතිං එතැන් පටන් කබරයා පොළවේ ගැහුවා සේ එක දිගට නින්ද තමා.. පැනඩෝල් බොනවා.. දොයියනවා... පැනඩෝල් බොනවා දොයියනවා... යන්තං කෙලින් හිට ගන්න ඇහැක් උන ගමන් නැගිටලා බත් ටිකක් තම්බලා සම්බෝල හදාගෙන කනවා... නානවා.. ආයේ දොයියනවා.. නැගිටිනවා... බයි ගිලිනවා... නිදියනවා... ඔහොම දවස් දෙකක් තිස්සේ කොරලා යාන්තං ඔන්න අද මේ වෙද්දී යංතාක් ගානකට කොලුවා කෙලින් කටින් හිටලා තියෙන්නේ... ඒ හින්දා හිතුනා මෙනු එක වෙනස් කොරන්න... එහෙම කියලා ඉතිං වෙනදා වගේ අරකයි මේයි හද හද ලිප ගාවට වෙලා වරු ගණන් ගත කොරන්න ඇහැකියෑ.. ඒ හින්දා යාන්තමට බත් ටික ගිලින්න කියලා හදා ගත්තා පරිප්පු හොද්දකුයි කූනිස්සන් බැදුමකුයි... දැන් මේක කොටන්න මේ වාඩි වෙලා ඉන්නේ ආන්න ඒ කෑම එකේ හයියෙන් තමා... ඒත් ඉතිං ආයේ මේක දාලා ටිකක් වැටිලා දොයියන්න ඕන... එක දිගට වැඩි වෙලා මෙව්වා දිහා බලං ඉදිල්ල ලේසි නැහැ නෙව...

කොහොම උනත් අද හවාටවත් යන්න ඕන ලේ එකක් චැක් කොරගෙන එන්න... මට නිකං හැකයි හැකයි වගේ ඩෙංගුවත්ද කියලා... මොකද උණක් හැදෙන්න තරං හේතුවක් මේ දවස්වල තිබුනේ නැති තරං... ඒත් පහුගිය දොහේ මදුරුවෝ ටිකක් එහෙං මෙහෙං මාව අනුභව කොලා නෙව...

නෑ නෑ ගෙදරනං ඉතිං මදුරුවෝ නැහැ.. ඒසී එකට මොස්කිටෝලා එන්නේ නැහැනේ මෙයාලා... (මිස්ට වෙනී එහෙම දැක්කද කවුරුවත්..?) ඒත් මං මේ මෝනින්ට මෝනින්ට.. (උදේට උදේට කියන එක එහෙම නේද කියැවෙන්න ඕන..? :D ) ඇක්සසයිස් එකටත් එක්ක පොඩි වෝක් එකක් දානවනේ මෙයාලා... ඉතිං එහෙම වෙලාවට ඔය පාර තොටේ යන මොස්කිටෝස්ලා එහෙම මාව හපලා කරලා යනවා ඇති... ඇති කියන්නේ මෙයාලා මට උන් මාව කනවා තේරෙන්නේ නැති හින්දා.. (කබර හමක් හින්දා නෙවෙයි යකෝ... මගේ රනින් කිට් එකේ මැටීරියල් එකේ තියන හොද කොමට... තනිකරම පිට රටින් ගෙන්නාපු බර ගානක් වටින එව්වා වෙච්චි කොට...) ගෙදර ඇවිත් වොෂ් එකක් දාද්දී තමා ඔය මදුරුවෝ කාපු ලකුණු එහෙම පේන්න පටන් ගන්නේ... ඔයාලා දන්නවනේ මෙයාලා මගේ ස්කින් එක හරි සියුමැලි නෙව... (ඒසී එකේම ඉඳලා එසී එකේම ඉඳලා.. :D ) ඉතිං අර වගේ උනාම හරි අමාරුයි මෙයාලා... ඉතිං එහෙම කාපු මදුරුවෙක්ගෙන් හරි බෝඋනානං සොරිම තමානේ මෙයාලා... ඒ හින්දයි ලේ එකක් බලවන්න හිතුනේ... ඔයාලා හිතන්නේ ඕක කොහෙන් බැලෙවුවනං හොඳයි කියලද..? (නැහැ යකුනේ මගේ මතකේ තාම හොඳට තියෙනවා නවලෝකේ ඕන නැහැ.. :D )

හා හා මෙයාලා දැන් හරි ටයඩ්..මං යනවා රෙස්ට් කරන්න... පස්සේ හම්බ වෙමුලා.. එතකල් සීයූ ලා... ටටා.. බයි බායි...

( අර නංගි එහෙම මට දැන් කෝල් කරලා පස් පඩංගුවේ බනිනවා එහෙම නෙවෙයි... රැකෝඩරේ රැඩි පිට තියං ඉන්නේ දානවා රැකෝඩ් කොරලා මේකටම හරිය... :D ) කෝකටත් පෝන් එක ඔප් කොරලා තියන්න ඕන.. නිකං මොටද ඉල්ලං කන්නේ.. :D :D :D